Campanile Maubeuge: slecht idee

Villers-Sire-Nicole Bersillies Maubeuge

Het is inmiddels zaterdagmorgen als ik dit tik; op vrijdag ben ik de halve middag en heel de avond beziggeweest te proberen een paar GPS-kaarten uit de wifi-verbinding van het Campanile hotel in Maubeuge te persen. Ik heb zojuist de stukjes van woensdag en donderdag gepubliceerd; nu nog even snel een stukje over gisteren. Voor het beantwoorden van mails en reacties, en een verwijzing naar het stuk in Groot Vlaardingen van afgelopen week, is geen tijd meer.

Maubeuge was een wat grotere plaats op de kaart, en bovendien was de bewegwijzering naar Maubeuge beter dan die naar Santiago, dus wilde ik in Maubeuge een hotel of B&B zoeken met wifi. De toeristeninfo had 2 opties: het Campanile hotel of de camping. Omdat het er uit zag alsof het kon gaan regenen, legde ik een kapitaal neer voor een kamer in het Campanile; ik moest immers kostte wat het kostte kaarten downloaden voor mijn GPS.

Het bleek een slecht idee: de wifi-verbinding is hier hopeloos. Uiteindelijk heb ik alleen de stukken van Frankrijk kunnen downloaden die ik het hardst nodig heb.

Ik heb trouwens ook besloten mijn route om te gooien. Ik liep hier al een tijd over te dubben, en ik heb de knoop doorgehakt. In eerste instantie leek het me prachtig om door Parijs te lopen, vooral toen ik in Antwerpen te horen kreeg dat pelgrims in Parijs mogen overnachten bij de zusters van de Sacre Cœur. Maar het idee om 3 dagen lang door dezelfde stad te moeten lopen, waarvan het grootste deel door buitenwijken en industrie, ging me steeds meer tegenstaan; de bebouwde kom loopt niet echt prettig.
En dus loop ik vanaf hier naar Rocroi, waar ik overstap op de Via Campaniensis, die mij om Parijs heen, via Reims, naar Vezelay brengt. En ik denk erover om vanaf Vezelay ook mijn route weer aan te passen, maar die knoop moet ik nog doorhakken.

Het ontbijt heb ik inmiddels achter de kiezen. De lucht is, op een klein wolkje en een paar vliegtuigstrepen na, strakblauw. Tijd om de frustraties over het hotel naast me neer te leggen, de rugzak in te pakken, de sleutel in te leveren, en weer op pad te gaan.