In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Breizh

Eerste foto’s Bretagne

Ik had een hele lijst met allemaal dingen die ik op mijn laptop en mijn server wilde doen, maar ik kan me er niet toe zetten. En nu het weer ook nog ‘s steeds mooier wordt, wordt dat alleen maar moeilijker. Dus ik had zo gedacht dat ik misschien ‘s kon proberen om echt foto’s te leren maken; goed excuus om veel buiten te zijn.
En uiteraard ben ik deze verzuchting nog niet vergeten:

Ik heb heel de dag vol bewondering om me heen lopen kijken.
Ik zou hier graag eens een jaar rondreizen met een goed fototoestel.
En dan nog niet eens zozeer voor de foto’s, maar gewoon om een excuus te hebben om een jaar lang te kijken.
Het ruige, en tegelijk de rust.
Hoe het land in de tijd lijkt te hebben stilgestaan.
Le Pays Basque is prachtig.

Als alles gaat zoals gepland, kan ik begin volgend jaar een aantal weken, of misschien zelfs een paar maandjes vrij nemen…
(Niet dat het ooit gaat zoals gepland, maar a man can dream, right? :yes: )

Algemeen

5-5: 5

Op 5 mei 2014 leverde ik de sleutel van mijn appartement in, haalde ik een stempel bij de St.-Jan-de-Doper, en liep ik van Wateringen naar Vlaardingen; de eerste etappe van een wandeling die 5 maanden zou gaan duren, en die de aanzet zou zijn tot een volledig nieuw leven.
Vandaag, exact 5 jaar later, ben ik 1 keer terug geweest in Nederland, heb ik de rugzak ingeruild voor een auto en een caravan, en houd ik mezelf in leven door van tijdelijk contract naar tijdelijk contract te reizen.

Ja, het kan raar lopen in het leven. Maar daar moet je dan wel wat voor doen… :-)

Ik heb vandaag mijn vijfde verjaardag gevierd met een verhuizing. In de afgelopen weken heb ik geleerd dat als een camping niets anders te bieden heeft dan zijn lage prijs, dat dan ook een bepaald slag mensen aantrekt. En ik had een beetje genoeg van honden die de hele dag los rondlopen en overal kakken; van mensen ook trouwens, die midden op de camping staan te pissen, omdat het sanitairgebouw blijkbaar te ver weg is; en van muziek die me uit mijn slaap haalt of houdt.
En ik woon niet voor niks in een caravan: die maakt dat ik van het ene op het andere moment mijn boeltje kan pakken en ergens anders kan gaan kijken. Wat ik dus vandaag gedaan heb.
Ik weet natuurlijk nog niet of ik erop vooruit of achteruit gegaan ben. Voorlopig kan ik het op 2 manieren bekijken: ik zit 10 kilometer verder van mijn werk af, maar ik zit ook 10 kilometer dichter bij het strand. De beheerders wonen op het terrein, dat lijkt me alvast positief. En er is een recreatiezaal, met boeken, spelletjes en een enorme tv, dus dat geeft aan dat ze er op een positieve manier aandacht in steken. Dat laatste geeft trouwens ook aan dat ze hier blijkbaar gasten krijgen die ze kunnen vertrouwen met een recreatiezaal, en die niet de boeken gebruiken om de barbecue aan te steken, en de stoelen om elkaar de hersens mee in te slaan. O, en ik heb nu 3-4 streepjes 4G op de mobiel, in plaats van 1-2 streepjes 3G, Dus da’s wel lekker als ik een filmpje wil kijken.

En verder is het hier lekker lente. We hebben een week of 2 gehad van rond, en zelfs behoorlijk boven de 20 graden, maar de temperatuur is nu weer een paar graden gezakt. Een paar kleine buitjes de afgelopen week, vooral ‘s nachts, maar niet eens genoeg om de caravan echt te laten lekken. En over het algemeen is het licht tot half bewolkt, en heb ik mijn jas al een paar weken vrijwel niet meer aan gehad.

Dus het leven is mooi.
Ik hoop dat dat voor jou niet anders is.