In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Kost en inwoning

Scheiß hocken

Sinds een paar dagen zijn Robert en Ilse hier, een Oostenrijks koppel dat een week of 3 komt helpen. Ik kende ze al: ze kwamen hier ook net aan toen ik een tijdje geleden terugkwam uit Montréal-du-Gers; toen kwamen ze voor een dag of 10. Vorig jaar, voordat ik hier kwam, zijn ze ook al eens geweest.

Robert en ik zijn al 2 dagen bezig kruiwagens met zand te verplaatsen van A naar B, en dat is niet heel leuk werk als het tegen de 40 graden is. En zo leerde ik de term scheiß hocken; dat is wat een Wener (iemand uit Wenen) zegt als hij zijn werk niet zo leuk vindt. Je kunt de term dus gebruiken waar wij k*tklus of kl*tewerk zouden zeggen, maar letterlijk vertaald betekent het iets als hurken om te kakken.
Om echt indruk te maken, moet je het natuurlijk wel op z’n Weens uitspreken, en dat is zoiets als ‘sjès-hokng‘.

Dus je leert echt wel wat van andere culturen wanneer je als HelpX-er werkt… :scratch:

Algemeen

Toekomstplannen

Ik ben niet zo heel goed in toekomstplannen. De plannen die ik nu heb, zijn dan ook voor de erg nabije toekomst.

:shell:
Allereerst werk ik van 2 tot en met 19 augustus weer in de gîte in Montréal-du-Gers waar ik eerder dit jaar ook al 2 weken gewerkt heb. De samenwerking is zowel Anita als mij erg goed bevallen, en dus was het niet meer dan logisch dat ik weer naar Montréal af zou reizen wanneer Anita weer een hospitalier nodig zou hebben.

:heart:
En dan heb ik laatst al een keer langs de neus weg vermeld dat er in Duitsland een dame is met wie ik het erg goed lijk te kunnen vinden. Ik zeg ‘lijk’, want we hebben elkaar pas 1 keer echt gesproken; ze logeerde een nacht in de gîte in Montréal-du-Gers toen ik daar hospitalier was, en we hebben toen heel de avond zitten praten. Sinds ik terug ben uit Montréal, en zij van haar camino, hebben we dagelijks e-mailcontact, meestal meerdere keren per dag. En in september komt ze een weekje werken in Bouillac, zodat we even de tijd hebben om uit te zoeken hoe het nou precies zit tussen ons.
(We zijn allebei zo zenuwachtig en onzeker als pubers, dus ik denk dat het wel goed zit.)
Ze heet Elisabeth, en dat betekent dat de Elisabeth waar ik al eerder over schreef, vanaf nu ook voor mij en mijn volgers Liesbeth heet (zoals ze voor haar omgeving al heel lang heet), want 2 Elisabeths wordt te verwarrend.

:boot:
En ten derde heb ik besloten dat ik wil proberen voor de winter weer verder te reizen, samen met de ezel. Ik zit hier sinds december, dus het grootste deel van een jaar, en dat is wel lang genoeg. Of ik het ga halen, durf ik nog niet te zeggen, want de ezel en ik hebben best nog wat werk nodig, maar ik ga het in ieder geval proberen. Ik heb in ieder geval besloten niet met een kar te reizen, maar alleen met een pakzadel; ik denk dat de ezel sneller zal wennen aan een pakzadel, en bovendien is een pakzadel goedkoper. (Weet je iemand die een tweedehands pakzadel voor een ezel heeft liggen? Ik hoor het graag!)

Nou, dat zijn toch maar mooi 3 plannen in 1 bericht… ;-)

Algemeen

Tuin

Een huis hoef ik niet zo nodig, maar een tuin zou ik op een gegeven moment wel heel graag willen…

Perziken, zo zoet als honing:

Vijgen, nog zoeter dan de perziken:

Druiven (nog niet rijp):

Walnoten:

En als ik niet al een paar dagen liep te sukkelen met een overbelaste achillespees, zou ik het rondje nog wat groter maken, en had ik ook nog foto’s gehad van appels, peren, pruimen en abrikozen (en nu zie ik ongetwijfeld nog wat over het hoofd).

Frimousse

Nieuwe weide

Zoals ik afgelopen week al meldde, heeft Frimousse een nieuwe weide. Hij heeft nu zo’n 3.000 vierkante meter tot zijn beschikking, waarvan een deel bos is, en bovendien vrijwel alles op een helling, zodat hij zijn spieren kan trainen voor wanneer we op pad gaan.

Ik had ‘m al een paar dagen geleden naar zijn nieuwe weide gebracht, maar gisteren kwam hij voor het eerst uit zichzelf uit het bos (blijkbaar ben ik voorbestemd om altijd huisdieren te hebben die alles eng vinden…). Vandaag is hij een groot deel van de dag uit het bos geweest, en vond ik het tijd voor wat foto’s.

Als hij achter me aanrent, spreidt hij zijn oren uit als vleugels (zie laatste foto); erg grappig…

Algemeen

Pelgrims kamperen gratis

Goed nieuws voor pelgrims die van boven het Hollandsch Diep naar Santiago de Compostela lopen. Ik heb zojuist uit zeer betrouwbare bron vernomen dat vanaf heden pelgrims gratis een nacht hun tent mogen opzetten op het kampeergedeelte van Residence Waterweelde in Moerdijk.

Je vindt Waterweelde direct na de Moerdijkbrug. Uiteraard moet je wel kunnen aantonen dat je pelgrim bent.

En als je daar dan toch bent, geef Hanny dan een zoen van me.

Frimousse

Das mit dem Esel

‘k Heb het al een tijdje niet over de ezel gehad. En dat is niet zozeer omdat ik er niet mee bezig ben, maar meer omdat hij zo in de dagelijkse routine zit, dat ik er niet aan denk erover te schrijven. Maar de afgelopen 1-2 weken hebben we een paar mooie doorbraken gehad — aangespoord en aangemoedigd door iemand die heel snel dichterbij komt, hoewel ze helemaal in midden-Duitsland woont en we momenteel alleen via e-mail communiceren (da’s het nadeel van iemand ontmoeten op de camino: de kans is groot dat je je boodschappen niet bij dezelfde supermarkt doet) —, dus een mooi moment om er weer eens wat woorden aan te wijden.

De belangrijkste doorbraak was vandaag: ik heb Frimousse zonder problemen zijn hoofdstel om kunnen doen. Toen Frimousse hiernaartoe kwam, kreeg ik er een hoofdstel bij. Hij leek daar echter traumatische ervaringen mee te hebben: hij had er een erg negatieve associatie mee en als ik het ding maar oppakte, vluchte hij naar de andere kant van zijn weide. Vorige week heb ik daarom besloten om een nieuw hoofdstel te kopen, zonder geur en met een andere kleur dan de oude. Dat bleek een goed idee: ik kon gewoon met het ding de weide in komen, en hoewel hij in het begin nog wel wat wantrouwig was en schrok als ik met de gespen rammelde, was hij al vlug nieuwsgierig genoeg om te komen snuffelen als ik het ding voor hem ophield; ik heb het hoofdstel bovendien elke dag aan mijn schouder gehangen als ik de weide in ging om poep te scheppen, met hem te spelen, zijn water te verversen, enzovoort. Vanaf afgelopen woensdag heb ik hem elke dag verteld dat we vanaf zaterdag (vandaag dus) zouden gaan proberen om hem het ding om te doen. En vandaag was het zover, en hij accepteerde het zonder problemen; ik zal niet zeggen dat hij het heel leuk vond, maar hij kwam naar me toe toen ik hem riep en liet me het hoofdstel zonder tegenstribbelen bij hem omdoen. Uiteraard kreeg hij daarna worteltjes (dat zijn snoepjes voor ezels), maar dat had ik hem niet van tevoren verteld.

De andere doorbraak was al eerder deze week: elke dag zijn we samen een stukje wezen lopen. Gewoon hier in de tuin (een hectare of 50), want zonder hoofdstel wilde ik hem niet meenemen de weg op. Hij vertrouwde me genoeg om me een touw om zijn nek te laten knopen, en hij luisterde zo goed dat ik er ook geen probleem mee had om hem te vertrouwen. Dus zo maakten we elke dag een rondje; in het begin van de week een kwartiertje, en dat hebben we nu al uitgebouwd tot zo’n anderhalf uur.
Vanaf morgen gaan we rondjes maken met hoofdstel in plaats van touw, en als dat goed gaat, kunnen we binnekort verder weg.

En de derde doorbraak — die niet zozeer een prestatie is, maar wel fijn — is dat ik bezig ben om een nieuwe weide voor Frimousse in te richten. De varkens moeten verplaatst worden naar een ander stuk land, en we hebben besloten om Frimousse dan ook maar gelijk te verplaatsen. Op het nieuwe land groeien wat meer planten (eten), en bovendien krijgt Frimousse nu ook een stukje bos, zodat hij wat meer schaduw heeft. Ook ligt de nieuwe wei op een helling, en ik denk dat dat goed is om zijn spieren te trainen; we moeten straks immers samen gaan zwerven.

En verder zijn we inmiddels gewoon echt vriendjes geworden, Klinkt misschien wat klef, maar daar komt het wel op neer: we beseffen nu allebei dat we het voortaan met elkaar zullen moeten doen, en hebben daar (over het algemeen) geen probleem mee.