Vandaag een rustdag: beetje boodschappen doen, beetje niks doen, beetje foto’s maken van grappige Frans-Engelse teksten (Frengels?).
elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | ||
Vandaag een rustdag: beetje boodschappen doen, beetje niks doen, beetje foto’s maken van grappige Frans-Engelse teksten (Frengels?). Périgueux Marsac sur l’Isle Razac sur l’Isle Montanceix Saint-Astier
De beheerder van de gîte in Périgueux is vastbesloten op de een of andere manier behulpzaam te zijn bij het vinden en bereiken van een slaapplaats voor komende nacht. In eerste instantie dacht hij dat het alleen om een rustdag ging, maar nu hij begrijpt dat ik nieuwe schoenen nodig heb, en Maarten ook wat spullen moet hebben van een sportwinkel, schakelt hij een tandje bij. Er komen kaarten en telefoonboeken tevoorschijn, en uiteindelijk besluiten we naar de Intersport in Marsac te gaan, om vandaar door te lopen naar Razac, waar volgens de GPS een camping is. De man probeert de camping alvast te bellen, maar het nummer blijkt buiten gebruik. Daarom probeert hij vervolgens de mairie, maar daar wordt om die tijd natuurlijk nog niet gewerkt. De beste man staat erop om ons met de auto naar de Intersport te brengen, en wij stribbelen niet tegen. Vanuit de auto zien we 7 pelgrims aan hun dag beginnen. Aangekomen in Marsac belt de man nog een keer de mairie, en nu wordt er wel opgenomen. De camping blijkt al 15 jaar gesloten te zijn; goed dat hij er op aandrong om te bellen dus, want nu zijn we in ieder geval voorbereid op een langere wandeling, naar een volgend dorp met camping. Na lang wikken, wegen en passen, besluit ik dit keer te gaan voor een paar iets duurdere schoenen. De schoenen van 40 euro voelen niet erg robuust, en ik heb er geen vertrouwen in. De schoenen die ik nu heb zijn wat robuuster, maar ook wat stugger, en ik moet me dus maar voorbereiden op blaren in de komende dagen. Ik ben blij dat de wandeling vandaag niet heel lang is, en we spreken af dat we morgen een rustdag nemen als de camping niet te duur is. Eigenlijk is de camping wel een beetje te duur, maar we kunnen de kosten drukken door met 2 tentjes op 1 plaats te gaan staan, dus we besluiten toch een extra nacht te boeken. ‘s Avonds is er in de bar salsa-avond. We dansen niet mee, maar gaan wel even kijken. Daar bewijzen we dat we beter niet samen in een bar kunnen gaan zitten.
Négrondes Sorges Les Potences Périgueux
Omdat Colette en Jean Pierre vandaag weg moeten, zijn we vroeg op pad. En dat is mooi, want de wandeling is vandaag vrij lang. We willen vandaag aankomen in Périgueux; deze stad moet groot genoeg zijn voor de sportwinkel die we allebei nodig hebben. Behalve lang is de wandeling vandaag ook mooi. De omgeving is landelijk en auto’s zien we bijna niet. Onderweg besluit een hond een paar kilometer met ons mee te lopen. We proberen hem een paar keer terug te sturen, maar het beest vindt ons veel te leuk. We besluiten dat het waarschijnlijk met onze pelgrimsgeur te maken heeft. Als we op een gegeven moment langs een boerderij lopen waar een andere hond naar ons begint te blaffen, wordt ‘onze’ hond nieuwsgierig, en kunnen we hem afschudden. Zodra we de stad in lopen, zijn we de stad eigenlijk alweer zat: het stinkt, en van het constante razen van auto’s word je ook niet echt blij. In eerste instantie wilden we naar de camping lopen, maar gelukkig lopen we eerst nog even binnen bij het Office de Tourisme; daar horen we dat de camping niet alleen meer dan 10 kilometer lopen is, maar momenteel ook helemaal vol is (de Franse zomervakantie is begonnen). Noodgedwongen melden we ons bij de refuge van de Amis de Saint Jacques, waar we zoals verwacht een tweede nacht wel kunnen vergeten. Dat maakt het dus lastig om morgen de stad in te gaan voor schoenen en andere zaken. De beheerder van de refuge belooft ons morgen te zullen helpen bij het vinden van een slaapplaats voor de tweede nacht.
Thiviers Eyzerac Négrondes
Ochtend Gisteravond net niet genoeg tijd om alledrie de verhaaltjes erop te zetten. Vanmorgen een nieuwe poging. De dag begint vandaag met regen. Treuzelen helpt niet, dus als mijn natgeregende kleren en schoenen zo een beetje gedroogd zijn op de kachel, vertrek ik. Middag Treuzelen hielp toch een beetje: het was zo’n beetje droog toen we (Maarten en ik) vanmorgen vertrokken. De ‘officiële’ etappe gaat van Thiviers naar Sorges. Maarten wil vandaag daarom naar Sorges lopen. ‘s Morgens heeft hij echter al gebeld naar de refuge daar, en toen waren er al 7 reserveringen binnen. Omdat ik niet zo heel veel zin heb om een slaapzaal te moeten delen met minstens 8 anderen (ik begin een beetje genoeg te krijgen van de refuges en gîtes), besluit ik mijn geluk te beproeven in een dorpje eerder, Négrondes. Tegen de tijd dat we in Négrondes aankomen, regent het weer, en in de verte dondert het ook. Bovendien zijn we onderweg een groep tegengekomen waarvan we denken dat het de reserveerders van Sorges zijn; ondanks de regen zitten ze heel spiritueel in een kring in het gras. Maarten heeft dus ook niet zoveel zin meer om door te lopen naar Sorges. Op het randje van Négrondes worden we aangesproken door een man die in z’n tuin aan het werken is. Hij weet ons te vertellen dat er in het dorp niets te vinden zal zijn: er is maar 1 gîte, en dat is het huis waar we nu voor staan, maar hij en zijn vrouw moeten morgen vroeg weg, en kunnen ons dus geen slaapplaats bieden. Wel worden we uitgenodigd om binnen te komen om even te schuilen en wat te drinken. Net als we binnenstappen, komt mevrouw ook thuis, en zij gaat direct koffie voor ons maken. Als we aan de koffie zitten, laat ze doorschemeren dat ze het helemaal geen probleem zou vinden als we blijven, als we dan maar zorgen dat we morgen uiterlijk om 8 uur vertrekken. We worden het vrij snel eens. Avond Het diner was geweldig. Omdat we niet gereserveerd hadden, moest Colette een beetje improviseren. Dat betekende zelfgemaakte notenwijn als aperitief, vooraf meloen met gerookte ham, als hoofdgerecht confit de canard met in eendevet gebakken aardappels en een flesje Bordeaux, een kaasplankje met meer Bordeaux, pudding toe, en een zelfgemaakte mirabellenlikeur als degustief. Het was behelpen, maar we hebben er genoegen mee genomen. Ik mag gerust zeggen dat Négrondes in hetzelfde rijtje komt als Braine-le-Château, Nivelles, Feluy, Aubigny-les-Pothées en Neuvy-Pailloux: de huizen waar ik niet alleen heb overnacht, maar waar ik me ook echt welkom mocht voelen.
Saint-Pierre-de-Frugie La Coquille Thiviers
De wandeling is vandaag saai, meer kan ik er niet van maken. Sommige stukjes gaan door bos, maar door warmte vandaag, en regen in de afgelopen dagen, sterft het daar van de muggen en andere insecten. Het grootste deel gaat het vandaag echter over warm asfalt. Schaduw is er heel weinig voor een gebied met zoveel bomen, en elke kilometer lijkt een kopie van de vorige. In al die kilometers is trouwens ook geen winkel en geen huis te vinden, Ik heb mijn pijlen vandaag gericht op Thiviers, omdat de GPS daar de volgende camping aangeeft. Eindelijk aangekomen in het dorp kom ik langs een Office de Tourisme, en het is nog open ook; ik besluit toch maar even naar binnen te lopen om te vragen naar een refuge. Die is er, en ik moet ervoor op de camping zijn. Geen heel moeilijke keuze dus, waar ik heen zal gaan. Op de camping kan ik kiezen: voor een tientje mijn tent opzetten, of voor een tientje in de refuge. De refuge moet ik delen met 2 anderen die gereserveerd hebben; daar heb ik eigenlijk niet heel veel zin in. Maar ik heb ook geen zin om mijn tent op te zetten, en elektriciteit voor de GPS is ook welkom. Uiteindelijk wint de refuge. Ik mag hier een kwartiertje gratis internetten; ik denk dat het me wel gaat lukken om in die tijd de verhaaltjes van de afgelopen 3 dagen op de site te zetten. De mail moet maar wachten. Vanavond krijgen we live-muziek, en uit de caravan hiernaast — volgens mij de caravan waar het personeel overnacht — komen al sinds ik de camping opgelopen ben grote wolken wietrook. Ik ben benieuwd wat voor avond het wordt.
Flavignac Les Cars Pageas Châlus Firbeix Saint-Pierre-de-Frugie
Vroeg wakker vandaag. Michelle is vroeg op, en is vastbesloten om ons ook wakker te maken. Ik heb sterk het idee dat we gestraft moeten worden voor de wijn die we gedronken hebben, en bovendien is het de bedoeling dat Maarten wakker wordt, opstaat, en met haar meeloopt. Ik zet koffie en posteer me langs de zijlijn om het geheel te aanschouwen. Omdat Maarten nog niet helemaal fris is, smeert Michelle een paar boterhammetjes voor hem, voor onderweg. Om half acht vertrekken ze uiteindelijk, en heb ik de gîte voor mezelf om aan mijn eigen ochtendritueel te beginnen. Al vanaf een uur of 6 ‘s morgens komen hier wielrenners voorbij. Ik heb het idee dat overdag de Tour de France hier voorbij zal komen, en dat de heren en dames nu de weg aan het verkennen zijn (het kan natuurlijk ook een lokale wedstrijd zijn, maar daarvoor heb ik geen aankondigingen gezien). Ik hoop dat de tour niet teveel samengaat met de chemin. Ik heb trouwens niet het idee dat de heren en dames voor hun plezier rijden: er is er maar één bij die ik zie glimlachen, en dat kan ook te maken hebben met die knappe pelgrim die ze in een deuropening ziet staan; als ze voor de tweede keer voorbij komt, glimlacht ze nog breder. In eerste instantie richt ik me vandaag op La Coquille, maar ik weet dat Michelle en Maarten daar ook heen lopen, en onderweg besluit ik dat ik nog een avondje van dat moeder-zoon-spelletje niet aankan. Ik zal daarom mijn tent op gaan zetten op de camping in Saint-Pierre, net voor La Coquille. Het probleem daarbij blijkt aan het einde van de dag te zijn dat die camping niet (meer) bestaat. Gelukkig heb ik op weg naar die niet-bestaande camping een bord zien staan dat wees in de richting van een refuge municipal, dus ik besluit het dorp in te lopen. Een voorbijganger vertelt me dat ik me bij de lokale bar moet melden, en daar hoor ik dat er in de gîte werkzaamheden zijn, en dat ik daarom de sleutel krijg van een kamer van het lokale motel (stel je er niets bij voor: dit is Frankrijk). Omdat er in de motelkamer niet gekookt kan worden, en bovendien de enige winkel in het dorp inmiddels dicht is, heb ik geen andere keuze dan in het bar-restaurant van mijn huidige huisbaas te gaan eten. Daar neem een maaltijdsalade met een kaasplankje toe. En om geld te besparen drink ik daarbij wijn, want een karafje rode wijn (€2,30) is hier goedkoper dan een flesje cola (€2,50)… Voor 2 tientjes zit ik uiteindelijk vol, en zoek ik mijn mandje op.
Aixe-sur-Vienne Saint-Martin-le-Vieux Lavignac Flavignac
De tv in de recreatiezaal van de camping voorspelde gisteren onweer voor vandaag. Als ik vanmorgen vertrek, is daar niets van te zien; de lucht is blauw, en de tent gaat droog in de rugzak. Als ik vanmiddag in Saint-Martin net zit om te gaan lunchen, trekken er een paar prachtige wolken mijn blikveld in. Tegen de tijd dat ik mijn lunch achter mijn kiezen heb, hebben die gezelschap gekregen van een paar heel boos kijkende broertjes. Als ik weer ga lopen, dondert het, en het is goed dat ik ben gaan lopen met de poncho alvast in de hand, want 5 minuten later begint het te regenen. Het regent niet hard, maar genoeg om de poncho een groot deel van de middag aan te houden. Het blijft de hele middag rommelen. Eigenlijk wilde ik naar Les Cars lopen, maar omdat ik een beetje bang ben dat achter in de vrijdagmiddag hier en daar een mairie dicht zou kunnen zijn, en omdat het onweert, en ik dus niet zo’n zin heb om te kamperen, besluit ik bijtijds uit te gaan kijken naar onderdak. Als ik Flavignac binnenloop, geeft het bord bij de dorpsgrens mij het idee dat men hier graag goed voor pelgrims wil zorgen. En inderdaad loop ik even later langs een deur met het bord dat ik in Déols ook al gezien heb: het herkenningsteken van de refuges van de ‘Amis et Pèlerins de Saint Jacques de la Voie de Vézelay’. Voor de sleutel mag ik me melden bij de mairie, en als ik dat doe, hoor ik dat ik voor een tientje niet in mijn tent hoef te slapen. Ik besluit niet door te lopen naar Les Cars met het risico dat ik daar een gesloten mairie vind. Bij de mairie heb ik al gehoord dat er nog 2 reserveringen zijn voor de refuge, en inderdaad komen er een tijdje later een Franse vrouw (Michelle) en een Vlaamse jongen (Maarten) aan de deur. Ze hebben elkaar net de vorige dag ontmoet, en lopen nu samen. Ik heb al direct het idee dat zij hem een beetje ‘bemoedert’. In de loop van de avond merk ik dat ik daarin gelijk heb, en dat Maarten het moeilijk vindt om daar weerstand aan te bieden. En zo moet iedereen zijn eigen lessen leren onderweg… ‘s Avonds gooien we ons eten bij elkaar op tafel, en kopen in wat we nodig hebben om er een volledige maaltijd van te maken. Maarten en ik ontdekken al snel dat we ‘geen goeie maatjes’ zijn, zoals Maarten dat noemt. Niet omdat we het niet met elkaar kunnen vinden, maar juist omdat we allebei nogal een potje lusten. We zijn een aantal blikken bier en 3 flessen wijn verder als we na een hele avond praten ons bed in rollen. Mijn nieuwe knieband lijkt mijn knie voldoende stevigheid te bieden om (bijna) geen last meer te hebben van die gevoelige pees in mijn knieholte. Da’s mooi.
Ik heb van Siets wat foto’s ontvangen waar ik zelf op sta. Misschien wel leuk om er daarvan ook een paar te plaatsen. Deze foto’s zijn gemaakt door Siets Andringa. En ik heb weer een hele berg van mijn eigen foto’s geüpload naar mijn Flickr-account. Er is vandaag weer een nieuwsbrief uitgegaan. En ik heb nog een paar videootjes toegevoegd aan de berichten van 15 en 16 juli. Vandaag heb ik een rustdag om op zoek te gaan naar nieuwe schoenen. Maar als ik voor dat doel wat geld overhevel naar mijn portemonnee, zie ik dat de bodem van de schatkist wel een beetje in zicht komt. En dus besluit ik na een heftige vergadering met mezelf dat ik de nieuwe schoenen nog maar even moet uitstellen. Andere uitkomsten van de vergadering zijn dat ik mijn laatste pakje shag in mijn zak heb, en dat wijn en bier voortaan alleen nog op rustdagen kunnen. Omdat ik behoorlijk last heb van mijn heup/lies, besluit ik om vandaag toch nog een dag op de camping te blijven, zodat ik mezelf even goed kan verzorgen. Ik ben blij dat het er nog niet van gekomen is de zalf, die ik kreeg in Neuvy-Pailloux, achter te laten in een gîte, zoals ik eigenlijk van plan was. Omdat ik denk dat de pijn in mijn heup/lies komt doordat ik een beetje scheefloop vanwege de pijn in mijn knie waar ik al zo’n beetje sinds mijn vertrek last van heb, besluit ik om wel een elastische knieband aan te schaffen. Ik hoop dat die hap uit het budget oplevert wat hij op moet leveren. En dan krijg ik aan het begin van de middag een mailtje van Jeroen: het is hem gelukt mijn webserver te verkopen. Het is nu te laat om nog naar Limoges te reizen, maar ik verwacht in minder dan een week in Perigueux te zijn, en daar hebben ze ook vast sportwinkels; na Perigueux kom ik voor de Spaanse grens geen grote steden meer tegen. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Copyright © 2013-2024 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
Recente reacties