In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening. |
  Marinette,
I had such a wonderful time here. I’m so glad I chose to stop in Lanne-Soubiran. You have such a beautiful energy. You brightened my stay & I am grateful. 
Rob,
I talked your ear off! Thank you for listening to me & sharing your stories. I hope your adventure continues well & with great joy!
Merci à vous deux! Tant d’amour, folles aventures et de nombreuses bénédictions à vous! (présenté par Google translate )
XOXO
Lisa
Marinette,
Ik heb hier zo’n heerlijke tijd gehad. Ik ben zo blij dat ik ervoor gekozen heb in Lanne-Soubiran te stoppen. Je hebt zo’n mooie energie. Je hebt mijn verblijf opgefleurd & ik ben dankbaar.
Rob,
Ik heb je oor eraf gepraat! Dankjewel dat je naar me geluisterd hebt & je verhalen met me gedeeld hebt. Ik hoop dat je avontuur goed & met veel plezier verdergaat!
Bedankt aan jullie allebei! Veel liefde, gekke avonturen en vele zegeningen voor jullie! (gepresenteerd door Google translate )
XOXO
Lisa
Goed, je zou kunnen zeggen dat sommigen het misschien wat overdrijven met de persoonllijke boodschappen (dat dingetje in de rechterbovenhoek van de eerste ‘bladzijde’ is een echt zegeltje van was), maar eigenlijk is dit natuurlijk wel waar we het voor doen.
Nou ja, prijsvraag… Ik heb niks weg te geven, dus er valt niet echt iets te winnen, behalve de eer.
Ik heb tijdens een wandeling een schedel gevonden, en we komen er hier niet uit wat voor beest het zou kunnen zijn. Wie helpt me verder?
Let vooral op de enorme voortand, en op de manier waarop de kiezen een heel eind achter de voortand staan, en bovendien naar buiten wijzen.
-
-
Schuin van voren.
-
-
Van voren.
-
-
Van boven.
-
-
Van onderen.
-
-
Van achteren.
-
-
Van boven, van achteren.
-
-
Zo moet-ie je ongeveer aangekeken hebben.
-
-
Van voren, ietsje hoger.
Van voor tot achter meet het ding zo’n 12½ centimeter; op het breedste punt is hij zo’n 8 centimeter breed; de neus is zo’n 2½ centimeter breed; en de lengte van de (afgebroken) voortand is een centimeter of 3.
Mocht iemand enig idee hebben, dan hoor ik het graag.
Als je een foto nodig hebt uit een andere hoek, of ik moet iets opmeten, meld het me dan.
P.s.:
Gisteravond ben ik verhuisd van Arblade-le-Bas naar Lanne-Soubiran, waar ik voorlopig even wat klusjes ga opknappen in gîte Le Presbytère.
Voor wie er nog op zat te wachten: ik geloof niet dat mijn boek er nog gaat komen.
Ik heb me eens een beetje verdiept in uitgevers, en ben erachter gekomen dat je als schrijver al heel blij mag zijn als je 8% van de opbrengst van je boek krijgt. Voor wie niet zo snel rekent: dat betekent dat als ik mijn boek verkoop voor een tientje, ik daar zelf 80 cent van ontvang.
Ik had sowieso al niet het idee dat ik rijk zou worden van het verhaal van mijn reis, maar deze verhouding vind ik zo debiel, dat ik maar helemaal van het idee afzie; ik heb weinig zin om mijn creativiteit in te zetten om mee te betalen aan de veel te dure auto van iemand die zelf eigenlijk niets doet/kan.
Wie graag nog eens over mijn reis wil lezen, verwijs ik graag naar mijn blog.
Gratis.
Het verhaal begint hier.
Het was duidelijk — voor mij, maar waarschijnlijk ook wel voor de trouwe volger — dat mijn ezeltje niet heel gelukkig werd van het lopen van een lange tocht. Lopen doet-ie graag, en hoewel hij het soms eng vindt, vindt hij het ook wel leuk om nieuwe dingen te leren en uitgedaagd te worden, maar hij heeft ook behoefte aan een ‘thuis’, waar hij de weg kent, en waar hij niet meer van elk geluid hoeft te schrikken; kortom, waar hij zich veilig kan voelen.
En met het werken voor kost en inwoning dat ik de afgelopen 2 jaar gedaan heb, heb ik nog niet genoeg kunnen sparen om ergens een stukje land voor ons te kopen.
En dus heb ik, na wikken en wegen, vandaag afscheid genomen van Frimousse.
Er zit hier in het dorp een organisatie, Les Ateliers de l’Espoir, die probeert jongeren te resocializeren die een moeilijke start hebben gehad, met behulp van dieren. En dat leek me nou echt iets voor Frimousse.
Van de week ben ik wezen kijken; er zijn paarden, geiten, kippen, struisvogels, een lama en, buiten Frimousse, 10 ezels. En vanmorgen heb ik hem gebracht.
Uiteraard is het geen definitief afscheid: ik kan hem bezoeken wanneer ik wil. Maar als ik op een gegeven moment weer verder trek, blijft hij hier. Om goed werk te verrichten.
En nu de berichtjes over de tocht hiernaartoe allemaal overgetikt zijn uit mijn schriftje, kan ik eindelijk een stukje schrijven over de week dat ik hier inmiddels ben.
De eerste dag dat ik hier was, was ik in ieder geval al erg blij dat we de vorige dag wat extra kilometers gemaakt hebben, en niet in Lanne-Soubiran overnacht hebben: het goot de hele dag van de regen.
Véronique blijkt bovendien erg sympathiek, en ook met Martín, een Spanjaard die hier ook tijdelijk verblijft, en met wie ik een kamer deel, kan ik het goed vinden.
Wat betreft het werk valt het allemaal nogal mee: er is een lijstje met klusjes die ik kan opknappen, maar niets waarvan ik in paniek raak. De afgelopen week heb ik bordjes gemaakt met informatie over de gîte, die we langs de chemin gaan plaatsen, ik heb deuren in de beits gezet, en vandaag ben ik bezig geweest de caravan d’aplomb (waterpas) te zetten; en zo zijn er nog wat van dergelijke klusjes.
Dus het kabbelt een beetje. En dat is erg lekker om mijn wandeling een beetje in te laten dalen.
En met de laatst geplaatste 2 berichtjes, Aangekomen en Conclusie, ben je weer helemaal bij.
Het is vandaag zondag, dus ik had de tijd om veel te doen.
Vandaag geplaatst:
Ja, ik weet het: ik had een update beloofd voor gisteren. Maar toen won een fles rum het van het blog (en uiteindelijk ook van mij).
Vanmiddag geplaatst:
Sorry dat die video van de 14e er zo lelijk in staat; Vimeo heeft zich inmiddels helemaal opgehangen aan Google, en is dus wat mij betreft onbruikbaar geworden, en Flickr heb ik nog niet helemaal getackeld.
Misschien doe ik vanavond nog een paar verhaaltjes.
Verhaaltjes vandaag geplaatst:
Tot morgen!
Ik heb zojuist de verhaaltjes geplaatst van 5 februari, 6 februari en 7 februari.
|
Privacy De applicatie die wordt gebruikt voor het verzamelen van statistieken over het bezoek op deze website, anonimiseert de verzamelde informatie door de laatste byte van het IP-adres te verwijderen. Ook respecteert deze applicatie de Do Not Track instelling van je browser.
Helaas zijn de ontwikkelaars van WordPress en de WordPress plug-ins minder respectvol. Je privacy kan daarom helaas niet gegarandeerd worden op deze website.
|
Marinette,
30-03-2016 | 
Reageer
6 Reacties
Recente reacties