In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Verder zwerven

Plek(ken) gevonden

Aan het begin van deze week schreef ik dat ik in een week een nieuwe plek moest vinden. Uiteraard zit iedereen op het puntje van zijn stoel om te weten hoe dat verder gaat…

Nou, het gaat als volgt verder:
Morgen loop ik van Saint-Privat terug naar Pleaux, waar ik een paar dagen zal verblijven bij Von en Ruben. Dit in afwachting van een beetje geld dat ik heb kunnen lenen, en dat onderweg is.
Zodra ik dat geld binnen heb, doe ik een paar pakketten op de post met spullen die ik niet kan dragen; wat ik deze zomer nodig denk te hebben, gaat zuidwaarts, en wat ik langer niet nodig heb, wordt voorlopig opgeslagen in Duitsland.
En als die pakketten op de post zijn, ga ik zelf ook zuidwaarts. Ik heb werk en onderdak aangeboden gekregen door 2 pelgrimsherbergen in de Gers, vlakbij de Pyreneën. Deze herbergen liggen op een kilometer of tien van elkaar, en de eigenaressen zijn vriendinnen van elkaar, dus ik ga bij beide werken. Voorlopig gaat dat om reparatie-, opknap- en verbouwklusjes, want de gîtes zijn nog niet open.

En daar ga ik lopend naartoe, samen met de ezel. Op een gegeven moment moest het er toch van komen samen een tocht te maken, dus misschien zijn deze 3-4 weken een goeie oefening.
En morgen lopen we ook samen een kilometer of 25 naar ons tijdelijke noodadres.

Verder zwerven

Met spoed op zoek naar een andere plek!

Nee, ik reken er niet echt op dat ik via dit blog iets anders zal vinden. Maar je weet maar nooit: het zal niet de eerste keer zijn dat ik dankzij lezers onderdak vind…
Ik zou het op prijs stellen als je deze oproep ook via je sociale media zou willen delen.

Ik heb een week om een andere plek te vinden (over de achtergrond later meer). Of nee: ik heb een week om te vertrekken. Ik heb natuurlijk veel langer de tijd om onderdak te vinden; maar als het niet hoeft, kampeer ik met dit weer liever niet.
Ik ben gezond van lijf en leden, en bereid te werken voor kost en inwoning.
Vanwege de ezel die ik bij me heb, en waarmee ik zal moeten gaan lopen, is mijn bereik beperkt tot de departementen Cantal (15), Corrèze (19) en Lot (46); uiteraard allemaal in Frankrijk. Tenzij er een mogelijkheid bestaat de ezel met een trailer te halen.

Vind ik niet op tijd iets, dan zal ik zuidwaarts gaan lopen, en dan komen dus langzaamaan de departementen Lot (46), Tarn-et-Garonne (82), Haute-Garonne (31) en Gers (32) in zicht. En als ik dat haal met anderhalve euro op zak, ga ik tegen die tijd verzinnen hoe ik verder ga; als het meezit heb ik werk voor de zomer.

Enorm veel dank voor het meedenken!

Algemeen

Kerstpakketten

Nee, natuurlijk gaat het niet om de kadootjes. En ik ben dan ook zeker niet minder blij met de e-mails en blog-reacties met groeten en wensen die ik mocht ontvangen.
Maar als je je een beetje alleen voelt, is het wel een erg lekker gevoel als mensen dat beetje extra moeite doen om iets uit te zoeken, in te pakken en op te sturen.

Het begon een week of twee geleden, toen ik van Peter en Marta een pakket ontving met daarin een paar werkschoenen, een paar werkhandschoenen en een paar werksokken. Ze zijn allemaal al erg goed van pas gekomen.

Gisteren ontving ik een pakket met eet- en rookwaren van Elisabeth. Dit pakket was al aangekondigd, want had eigenlijk al voor de kerst moeten aankomen. De douane had het echter onderschept, en was er een paar weken op blijven zitten (wat ook duidelijk te zien was aan de verkruimelde chocolade-kerstman).
De zelfgebakken koekjes waren de kers op deze toch al heerlijke taart.

En vandaag kwam er nog een doos binnen: een smartphone en een USB-stick van Arnoud. Waarmee ik dus weer GPS en een display voor mijn actioncam heb!

Ik vind oprecht dat ik veel te veel verwend ben.
En ik vind het heerlijk… :yahoo:

Algemeen

En 2015 werd 2016

Nou, daar is-ie dan: 2016. Het jaar waarin ik niet langer kan zeggen dat ik vorig jaar van Nederland naar Spanje liep…

Uiteraard wens ik iedereen die dit leest een heel fijn nieuw jaar. Dat al je wensen maar uit mogen komen!

Wat goede voornemens betreft, denk ik dat ik dit jaar iets ga doen aan rust in m’n kop. Tijdens mijn wandeling ben ik heerlijk dicht bij mezelf gekomen, en heb ik prima van mijn innerlijke rust kunnen genieten, maar de laatste tijd razen mijn gedachten weer allemaal tegelijk door en over elkaar. Ik weet nog niet precies hoe ik het ga doen, maar dit jaar wil ik weer terug naar de Rob die ik in 2014 heb leren kennen.

En verder moet ik, als ik heel eerlijk ben, ook zeggen dat de eenzaamheid hier inmiddels wel een beetje toeslaat. Natuurlijk ontmoet ik genoeg mensen, maar tot echt diepe contacten komt het nooit. En ik vind het fijn om te merken dat de vrienden in Nederland nog steeds vrienden zijn, maar die zijn zo ver weg (nee, eerlijker: ik ben ver weg). Het mooiste zou eigenlijk zijn als ik iemand zou ontmoeten die mijn avontuur samen aan wil gaan, iemand die zegt ‘Nou, dan veroveren we de wereld toch samen…?‘. Maar ja, waar vind je zo iemand? Daar zijn niet echt speciale cafés voor, ofzo. Trouwens, al waren die er wel, dan zouden we die toch niet kunnen betalen…

Nou ja, kort en goed: ik ben heel benieuwd wat 2016 allemaal zal gaan brengen.
Proost! :bwine:

En denk nou alsjeblieft niet dat ik ongelukkig ben, want dat ben ik zeker niet; het leven is in ieder geval nog steeds beter dan voor 2014. Maar het zijn wel dingen die me bezighouden, en ik heb dit blog niet alleen maar om tralala te doen…