In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Hospitalero

Terug naar de camino

Op 6 november vorig jaar, ik was toen nog hospitalero in de albergue van San Vicente de la Barquera, klopte Anita aan bij albergue El Galéon. Anita, zelf eigenares van een albergue in het zuiden van Frankrijk, was onderweg naar Santiago de Compostela, en had ergens bedwantsen opgelopen, de nachtmerrie van iedere pelgrimsopvang. Sofía, de dame die de scepter zwaait over El Galéon, wilde Anita doorsturen naar de volgende albergue, maar ik wilde daar niet van weten, en hielp Anita van haar bedwants af. Als dank nam Anita me mee uit eten, en daarmee leek het verhaal af.

Maar zoals alles dat goed is, moest ook dit eerst nog even gisten. En zo kon het gebeuren dat ik van de week een mail kreeg van Anita: de laatste 2 weken van mei blijken in haar refuge de drukste weken van het jaar, en daarom vroeg ze zich af of de knapste hospitalero die ze kent misschien tijd zou hebben om bij te springen.
Nou ja, dat van die knapste hospitalero heb ik eigenlijk verzonnen, maar ze vroeg wel of ik die weken wilde komen helpen. In eerste instantie twijfelde ik een beetje; niet omdat ik niet wil — ik wil heel graag — maar omdat tegen die tijd Frimousse hier net een week of 2 is. Maar na wat overleg zei Gilles ‘Joh, dat komt best goed.‘ en ‘Dan ben jij er ook even tussenuit.‘. Gilles begrijpt inmiddels dat ik iemand ben die veel verschillende indrukken nodig heeft, en wil dus het liefst dat ik even ‘een frisse neus ga halen’, om vervolgens weer voor een paar maanden terug te komen. En eigenlijk wil ik dat zelf ook het liefste, dus ik stemde vrij snel toe.

Half mei stap ik dus op de trein richting Montréal-du-Gers (benieuwd hoe ze hier denken over zwartrijdende pelgrims… ;-) ) en mag ik twee weken lang weer pelgrim tussen de pelgrims zijn. En als mijn berekening een beetje klopt, is na die 2 weken Elisabeth hier in de buurt, en kan ik aansluitend nog een stukje met haar meelopen.

Eens een pelgrim, altijd een pelgrim…

Algemeen

Next of kin

Al een week of 2 liep ik me af te vragen wat het juiste moment zou zijn; totdat ik me vandaag bedacht dat het juiste moment gewoon het moment is dat je de knoop doorhakt.

Het wordt weer zomer, dus het was weer tijd om de baard af te scheren. Nog even een reminder voor mezelf hoe lang hij was, en dan volgende winter kijken of-ie nog wat langer kan.

Kost en inwoning

Ruimte zat

Deze picknicktafel wacht op hongerige vrijwilligers.

DCIM100MEDIAHeb je zin om een paar weken (of langer) te werken in de Dordogne in Frankrijk, in ruil voor kost en inwoning? Stuur een mailtje naar rob@elperegrino.nl, en ik leg het voor aan Gilles.

Kost en inwoning

Kast

Jaja, ik weet het: berichten over hout op mijn andere blog. Maar de kast waar ik al eerder over schreef, hoort bij het HelpX-project waar ik aan werk, en hij is eindelijk af!

DCIM100MEDIAKlik op de foto voor meer foto’s.

Kost en inwoning

In de tuin werken

Met dit weer lijkt het me wel lekker om buiten te werken‘, zei hij naïef.

Mocht je dit er wel cool uit vinden zien, dan heb ik 1 advies voor je: maak je school af, zodat je wat anders kunt gaan doen als je het zat bent (na hooguit een dag of 2)…

Algemeen

Perspectief

3 Keer dezelfde persoon op 3 keer dezelfde plaats in 3 keer dezelfde houding. Maar toch zie je elke keer iets heel anders.

En gewoon omdat ik het wel leuk vind om foto’s van mezelf te maken, plak ik er nog een paar selfies bij:

Bouillac

Le printemps

Het kan natuurlijk zijn dat het een tijdelijke oprisping van de natuur is, maar volgens mij is hier de lente uitgebroken.

Frimousse

Geen foto’s van Frimousse

‘t Was alweer een weekje geleden dat ik wat van me had laten horen, en daarbij ging ik vandaag naar Frimousse, dus ik zag een mooie gelegenheid om met wat nieuwe foto’s de stilte te verdrijven. Helaas lijkt, na het kompas en de rechtop-of-liggend-detectie, ook de camera van mijn smartphone het begeven te hebben.

Vanaf nu zal ik er dus aan moeten denken mijn actioncam bij me te steken — een aankoop waar ik toch al erg blij mee was — en is de smartphone alleen nog bruikbaar als wekker, notitieblok en gps (die laatste moet ik trouwens even testen, want die heb ik al lang niet meer gebruikt); bellen ging sowieso al niet, vanwege gebrek aan simkaart.

Weet je wat? Ik heb nog wel wat foto’s van vorige week. Dan zet ik die er gewoon bij. Jullie zien het verschil toch niet…

Kijk, ik ben vandaag bij Frimousse geweest:

Goed nieuws is verder dat Gilles besloten heeft te betalen voor de castratie van Frimousse. Algemeen is het advies om ezelhengsten te (laten) castreren omdat ze anders te dominant worden, maar ik vroeg me een beetje af waar ik die 200 euro vandaan moest gaan halen. Gelukkig is Gilles zo onder de indruk van mijn discipline om elke ochtend om 9 uur aan de slag te gaan en de hele dag te werken, dat hij dit een mooi moment vond om zijn Zeeuwse zuinigheid even opzij te zetten en wat extra’s terug te doen.
En daarom heb ik zelf besloten dat we nu maar vaart moeten gaan maken met Frimousse hiernaartoe halen: ik ben wel een beetje klaar met heen en weer rijden naar Molières. Binnenkort meer.