 | elPeregrino.nlTe voet naar het einde van de wereld | |
|
Potjes voor het raam in de zon was een goed idee.
Het wachten is nu nog op de aubergine, de chilipeper en 1 tomatensoort. En behalve de ui staan inmiddels ook de courgette, de komkommer, de sla, de bloemkool en 3 tomaten in de tuin. Ik zeur nog even verder over de tuin. En die is klaar voor de zomer. De moestuin is omgespit, en de eilandjes zijn gemaakt.
De rij op de voorgrond, van rechts naar links: komkommer, ui en wortel; als je goed kijkt, zie je dat de ui al in de grond staat. Verder komen er meloenen (klimplanten) tegen de muur van de buren:
De frambozen staan al in de grond, en doen het goed (en aan aardbeien moet ik gewoon maar niet meer beginnen, geloof ik):
En dan is er ook nog het bakje met kruiden en specerijen. De tijm heeft de winter goed overleefd, en de rozemarijn is na de winter weer opgekomen; de rest doet vooralsnog nog niks (maar het is nog niet echt warm).
De zaalingen die wat moeite lijken te hebben met de kou in de garage heb ik in de woonkamer gezet, waar het aanzienlijk warmer is.
En tot slot nog een paar babyfoto’s:
Ik ga nog even lekker door met de baby-foto’s.
En dit is niet echt een babyfoto, maar het is wel mijn eerste aardbei.  Het moet niet gekker worden… We weten allemaal wat er kan gebeuren als 1 van de kinderen zich minder gewaardeerd voelt dan de andere kinderen, dus hierbij weer een babyfoto.
En weer een paar babyfoto’s.
De ui is inmiddels bijna in de puberteit, dus die zou eigenlijk de tuin in moeten (maar ik heb nog geen tijd gehad om te spitten).  Puber-ui De mediatheek hier in het dorp heeft een hoekje ingericht als grain-o-thèque (zaad-o-theek), waar de plaatselijke hobby-tuinier-vereniging zakjes met zaad van allerlei planten achterlaat voor wie geïnteresseerd is. Het gaat dan meest om sierplanten, maar er zitten soms ook wat consumptieplanten tussen. Afgelopen vrijdag had ik, als vrijwilliger, niets te doen in de mediatheek, dus toen heb ik de tijd genomen om eens door de grain-o-thèque heen te bladeren. En naar aanleiding daarvan heb ik besloten om 2 paprikaplanten (oorspronkelijk 5 in de planning) te vervangen door piment d’Espelette, een chilipeper uit het Frans Baskenland. Niet alleen gebruik ik dat soms in de keuken, maar op mijn wandeling naar Spanje 9 jaar geleden ben ik ook door Espelette — het dorp waar de peper zijn naam vandaan heeft — gelopen; ik heb er zelfs overnacht 1 2. En wie mij kent, weet dat ik me graag omring met souvenirs. Overigens snap ik natuurlijk best dat je je eigenlijk maar hooguit marginaal interesseert voor mijn tuin. Maar ik ga er vanuit dat je op mijn blog bent om te zien wat mij bezighoudt. En mijn tuin houdt me bezig. En ja, ik snap natuurlijk ook best dat dat niet alleen zo is omdat het een klein wondertje is dat de natuur bereid is om al dat kostelijke eten voor me te maken uit grond en water, en ook niet alleen om boodschappengeld uit te sparen. Ik ben een plekje voor mezelf aan het maken, nadat ik dat een jaar of 9 niet echt gehad heb. Daar heb ik echt geen psycholoog voor nodig. Misschien doe ik volgende keer een stukje over de kruiden en specerijen, of over de bloemen, want die heb ik ook nog. Of misschien heb ik dan eindelijk tijd gehad om de eerste plantjes in de volle grond te zetten. De nieuwe plantjes hebben er zin in.
De lente lijkt eraan te komen. En dus ben ik begonnen de tuin voor te bereiden op een nieuwe zomer. In Frankrijk komt yoghurt en dergelijke altijd in van die kleine plastic potjes, literpakken kennen we hier niet. Die potjes heb ik het hele jaar bewaard, om nu mijn plantjes in de garage in een enigszins beschermde omgeving op te laten komen. Mocht er nog een nachtje nachtvorst komen, dan merken de jonge plantjes daar in de garage niets van, en in de garage heb ik ook geen muizen, wormen en ander ongedierte die het zaad op kunnen eten voordat het ontkiemd is.  Van links naar rechts: ui, wortel, prei, 6 verschillende tomaten, paprika, courgette, bloemkool, 3 verschillende meloenen, 2 verschillen snijsla-soorten, en tot slot aubergine en komkommer. Ongeveer de helft hiervan zal uiteindelijk in de compostbak verdwijnen, en alleen de sterkste exemplaren van iedere groente krijgen een plekje in de tuin. De komende weken kan ik op mijn gemak de tuin omspitten, en over 4 tot 6 weken gaan de plantjes de grond in. Vorig jaar had ik een stuk van 15m² (5 bij 3 meter) vrijgemaakt voor de moestuin. Dat heb ik dit jaar met een metertje uitgebreid naar 18m². Aan het eind van afgelopen zomer (een beetje te laat) had ik ook al een bak gemaakt van 90 bij 90 centimeter voor de aromaten — tijm, rozemarijn, oregano, munt, basilicum, …; die zaai ik dit jaar wat eerder. Bovendien heb ik voor de meloenen een stuk van 3 bij 1 meter gereserveerd tegen de muur van de buren, en heb ik een stukje van 2 meter bij 50 centimeter vrijgemaakt voor frambozen en aardbeien. Al met al heb ik dus behoorlijk meer ruimte. De frambozen en aardbeien heb ik vorige week al geplant. Die waren al voorgekiemd en heb ik als plantjes gekocht, dus die moesten direct de grond in. Wellicht een beetje vroeg, maar de supermarkt verkoopt dit soort dingen alleen maar heel vroeg in het jaar, maar is wel met afstand de goedkoopste. De frambozen lijken goed aan te slaan, maar voor de aardbeien wacht ik nog even met mijn oordeel. Maar het mag duidelijk zijn dat het hoe-dan-ook een feestje wordt dit jaar, qua groenten. Als ik zie hoeveel ik vorig jaar al uit eigen tuin gegeten heb, zonder enige tuin-ervaring… Ik heb zelfs volop courgette, sla en tomaten aan de voedselbank kunnen geven! Ik ben er nog niet over uit of ik kippen wil of niet. Van de ene kant is het wel behoorlijk wat werk — ze moeten niet alleen eten, maar het hok moet ook schoongemaakt worden — en ben ik ook een beetje bang dat het teveel herrie zou kunnen maken voor de buren. Maar aan de andere kant is het natuurlijk ook wel heel cool om eieren en vlees uit eigen tuin te hebben. Of eigenlijk mag ik geen school (école) zeggen, want dat is voor kinderen. Maar ja, ik beslis altijd liever zelf wat ik wel en niet mag. Het theoretische deel van de opleiding vind ik nog steeds erg ingewikkeld. Deels vanwege de taalbarrière, maar vooral omdat mijn gedachten de neiging hebben om af te drijven als de theorie te droog is. En de theorie is droog. Dus ik heb nogal moeite om mijn gedachten erbij te houden in de klas, en ‘s avonds de geleerde stof doornemen komt er ook niet echt van. Maar de stage is geweldig. En laat ik maar weer eens eindigen met een paar foto’s. Mag ik u voorstellen:
Ik heb ze geen namen gegeven; dat vond ik een beetje té… De opleiding gaat goed. Maar de kilometers breken me op. En niet vanwege de tijd die ik in de auto zit, maar vanwege de brandstof. Om op school en op stage te komen rijd ik bijna 300 kilometer per week , en ik kan de diesel niet meer betalen. Ik had een toelage van de Franse bijstand, maar die was maximaal €500 euro voor de volledige opleiding, dus die heb ik al opgestookt. En dus komt nu heel snel en heel serieus mijn opleiding in gevaar. En in plaats van wéér bij bekenden aan te kloppen, heb ik besloten om dit keer te rekenen op de solidariteit van vreemden. Op mijn Camino werkte dat immers ook prima.
Uiteraard vermeld ik hier de link wel even. Maar daar wil ik dan wel direct bij vermelden dat ik me er zeer wel van bewust ben dat de lezers van mijn blog al heel veel hebben bijgedragen, tijdens, maar ook nog na mijn Camino. Dus voel je alsjeblieft niet verplicht. Ik nodig je overigens wel uit om op zoveel mogelijk sociale media en andere plaatsen het adres www.ulule.com/formation-aes en de QR-code hiernaast te delen. Je weet immers maar nooit. Verder gaat alles z’n gangetje. Zoals gezegd gaat de stage echt perfect: mijn collega’s zijn net zo enthousiast over mij en mijn opleiding als ik ben over het werk daar. De collega’s zijn geweldig: ik krijg heel veel steun en verantwoordelijkheid, en ik heb toegang tot alle informatie die ik zou willen bekijken, van de medisch dossiers van de bewoners tot de financiële administratie (maar die laatste boeit me niet zo). De opleiding zelf blijft wel rommelig; ik heb echt moeite om orde aan te brengen in de chaos die ik soms in mijn schoot geworpen krijg. Maar nu mijn stage zo perfect gaat, maak ik me weer wat minder zorgen. Vooral ook omdat ik op mijn stage met een collega heb kunnen praten die de opleiding net in oktober 2022 heeft afgemaakt, op hetzelfde opleidingsinstituut als ik. Zij heeft mij gerustgesteld dat de theorie voornamelijk iets is om grotendeels in je achterhoofd te hebben, maar dat je hoofdzakelijk beoordeeld wordt op je dossiers, en dan vooral op de mondelinge gesprekken die je daarover krijgt met een jury van 2 of 3 professionals. Zij heeft mijn eerste klad-dossier ook gelezen, want ze is mijn stagebegeleidster, en ze heeft me duidelijk gemaakt dat ik me met zulke dossiers verder geen zorgen hoef te maken. Tussen kerst en oud-en-nieuw was ik vrij, want ik mag geen stage lopen als het opleidingsinstituut gesloten is. Dus die tijd heb ik een beetje gebruikt voor mijn dossiers, maar vooral om uit te rusten, en om weer eens te wandelen. |
||
|
Copyright © 2013-2023 elPeregrino.nl - All Rights Reserved Powered by WordPress & Atahualpa |
||
17-04-2023 | 
Reageer
2 Reacties
)
Recente reacties