In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Emmaüs Rodez

Ontslagen

Ontslagen uit het ziekenhuis, welteverstaan. Daar lag ik de afgelopen week.

Vorige week vrijdag haalden we een huis leeg in Rodez (niks illegaals: ‘t is m’n werk). We waren met z’n zessen, en het was mijn taak de meubels te demonteren die niet in de lift pasten. Ik was bezig met een bed, en had de bedbodem rechtop tegen de muur gezet. En dan niet zo’n lullig lattenbodempje dat voor Ikea-bedden gebruikt wordt, maar een houten bak met springveren erin en een linnen doek erover, zoals ze vroeger gemaakt werden; een kilo of 20-25, denk ik. Waarschijnlijk heb ik het ding geraakt terwijl ik het bed demonteerde, want hij viel om. En omdat hij achter mij stond/viel, merkte ik dat pas toen hij mijn rug raakte. Ik heb zelden zo’n pijn gehad.
Gelukkig waren we in Rodez, en niet in één van die kleine dorpjes op het platteland, dus de rit naar de Urgences in het ziekenhuis was niet heel lang. Alwaar ik direct de scanner in moest, en vervolgens languit op bed met een flinke dosis morfine. Ik was bang dat er iets gebroken was, maar dat was gelukkig niet het geval. Maar de opdonder was zwaar genoeg om op de scan te zien te zijn — wat met een ‘gewone’ kneuzing of blauwe plek niet het geval is —, en dus mocht ik nog even blijven, en pompte men de morfine ook nog even door.

Frankrijk is een enorm gemedicaliseerde samenleving: drogisterijen zoals in Nederland kennen we hier niet (zelfs voor een gewone pijnstiller moet je naar de apotheek), en het aantal apotheken is dan ook niet te tellen; verder kom je overal medische laboratoria tegen, en wordt je op tv en in de krant doodgegooid met reclame voor genezende en preventieve medicijnen. De verpleegster schrok dan ook een beetje toen ik zaterdag- of zondagavond (ik ben de tel kwijt) zei dat ik geen morfine meer wilde; ze moest dat even met de dokter overleggen, maar die was er de volgende dag pas weer. Ik hield voet bij stuk, en accepteerde de morfine-vrije, en dus minder sterke pijnstiller die ze me uiteindelijk aanbood.
Toen de dokter de volgende dag langskwam, had hij al gehoord dat ik ‘s ochtends inmiddels al een klein rondje over de etage gelopen (nou ja, gestrompeld) had, en hij had er geen probleem mee dat ik geen morfine meer wilde; hij leek het zelfs wel te waarderen dat ik het heft voor mijn herstel een beetje in eigen hand nam.

Na het weekend was het ziekenhuispersoneel weer op volle sterkte, en kreeg ik fysiotherapie, warmtebehandelingen, en een apparaat dat zwakke elektrische stroompjes geeft, om de doorbloeding te stimuleren.
In het weekend was er nog sprake van geweest dat ik misschien maandag het ziekenhuis weer kon verlaten, maar daar zagen we maandagochtend unaniem van af.

Verschillende compagnons zijn in de loop van de week even bij me langsgeweest, en dat deed me goed. Ik ben hier onder mensen die het belang van solidariteit kennen.

Gisteren had ik een slechte dag, en de verpleegster was opgelucht dat ik de morfine aannam die ze me aanbood, maar dan wel 5 milligram, de lichtste die ze had.
En vanmorgen ging het weer redelijk, en dus mocht ik, na een laatste bezoek van de kine (fysiotherapeut), het ziekenhuis verlaten. Ik kreeg wel een hele lijst mee voor de apotheek — 3 verschillende medicijnen, plus een gordel die ik om moet als ik moet tillen —, mag in ieder geval deze week nog niet werken, moet een fysiotherapeut bezoeken, en moet over een maand weer terugkomen voor een controle; het apparaat voor de elektrische stroompjes heb ik van het ziekenhuis meegekregen, moet ik 4 keer per dag 1 tot anderhalf uur gebruiken, en mag ik maximaal een half jaar houden.
Maar ik ben in ieder geval verlost van die deprimerende ziekenhuisomgeving (omdat ik geen afspraak gemaakt had voordat ik me liet afleveren bij de Noodgevallen, was er geen ruimte voor me bij de andere rugpatiënten, en lag ik, in een eigen kamer, op de afdeling geriatrie).
Het eten was trouwens ook vreselijk. Ik weet het: dat is altijd zo in ziekenhuizen; maar voor een land dat zo beroemd is om haar keuken, vond ik het toch raar.

En zo had ik eindelijk weer eens wat te vertellen op mijn blog.
Ik hoop dat het volgende verhaaltje wat pijnlozer komt.

7 reacties aanOntslagen

  • Danny Simons

    Hey Rob,
    Hoe is het nu met je rug? Nog veel pijn, of doet die stroomtherapie veel goeds?

    Balen in ieder geval dat je zo’n blessure oploopt. Ik hoop in ieder geval dat het geen consequenties voor je werk zal hebben.

    Sterkte!
    Danny

    • Rob

      Hé Danny,

      Tja, die stroomtherapie…
      Als verklaard tegenstander van chemicaliën (tenzij geestverruimend ;-) ) valt het me zwaar toe te moeten geven dat ik het idee heb dat de medicijnen (vnl. pijnstillers en ontstekingsremmers) meer effect hebben. Maar misschien doet die stroomtherapie dingen die wat minder meetbaar zijn.
      En verder heb ik gisteren een gordel gehaald bij de apotheek (vergoed door de ziektekostenverzekering voor daklozen; ik ben echt onder de indruk van het sociaal systeem in Frankrijk) die ik om moet als ik zwaar moet tillen; ik denk dat ik daar ook nog veel plezier van ga hebben.
      De pijn is nu over het algemeen draaglijk, en wordt alleen nog lastig als ik rare bewegingen maak (nou ja: broek of sokken aantrekken, veters strikken, achterover leunen in een stoel, een dansje).

      De consequenties voor mijn werk zullen niet heel zwaar zijn: Emmaüs is geen bedrijf; het is een stichting zonder winstoogmerk met als doel hulpbehoevenden te helpen. Wat dat betreft heb ik nu dus nog meer recht op ondersteuning van Emmaüs dan voorheen. :-)

      Wat wel een beetje lastig is, is dat ik toen ik hier kwam heb aangegeven dat werken in de winkel niet echt mijn ding is, maar ik nu, nu ik nog niet op de vrachtwagen kan, niet echt een keuze heb. Afgelopen week heb ik nog kunnen ‘uitzieken’, en dat kan ik misschien nog een paar dagen rekken, maar daarna zal ik waarschijnlijk toch in de verkoop mee moeten werken.

      Maar ik heb alweer goeie hoop op nieuwe avonturen, waarover meer in mijn volgende blogbericht.

      Groeten aan Nikki,
      Rob

  • Danny Simons

    Hej Rob,
    Ja, met de “alternatieve” geneeswijzen weet je het maar nooit. Bij de één werkt het, bij de ander niet… Het dansen moet je dan voorlopig maar achterwege laten, tenzij het een vreugdedansje is. Wat dat laatste betreft ben ik al zeer nieuwsgierig naar je volgende bericht… B-)
    Maar beter in de winkel meewerken, dan achterover leunen in een stoel, dan ben je nog (lekker) bezig ook. En je laat zien dat je wel wilt, want ik neem aan dat dat toch wel een klein beetje een vereiste is om daar te mogen blijven…?

    Ik hou het/je in de gaten! ;-)
    Danny

  • Hi Rob,
    Wat een story! Hoop dat je snel weer de oude bent! Kusje erop? :) In de winkel toch ook leuk joh, jij weet toch overal iets van te maken toch? En bovendien.. rust roest!
    Hasta la vista!

  • Rob

    Danny en Elisabeth, hai. :-)

    Ja, werken doe ik graag. En de meeste collega’s verklaren me voor gek dat ik alweer aan de slag wil. Maar een Emmaüs-winkel is geen gewone winkel…
    Iedereen, maar dan ook echt iedereen, wil korting op de toch al idioot lage prijzen. En dat pingelen, daar houd ik niet van. In een dikke Audi voor komen rijden, en dan een zielig verhaaltje ophangen dat je kinderen nauwelijks te eten heben… Daar kan ik niet tegen; dan wil ik schreeuwen; en slaan; en schoppen.
    Ik kom beter tot mijn recht op de vrachtwagen. Of achter de computer. Of overal waar ik niet met dat gelul te maken heb.
    Maar als het moet dan moet het, en ik sla me er wel doorheen. Het belangrijkste is dat het avontuur niet ophoudt.
    :-)

  • Betterschap!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

  • Hi Rob,
    Zo dat is duidelijke taal, maar toch doorgaan! Als het niet kan zo als het moet dan moet het maar zoals het kan! Zo ken ik je weer!
    Still going strong!
    liefs

Laat een reactie achter bij Elisabeth Reactie annuleren

Je kan deze HTML-tags gebruiken

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> <img src="" alt="" class="" width="" height="">

  

  

  

https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_bye.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_good.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_negative.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_scratch.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_wacko.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_yahoo.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_cool.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_heart.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_rose.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_smile.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_whistle3.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_yes.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_cry.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_mail.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_sad.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_unsure.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wpml_wink.gif  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/shell.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/backpack.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/boot.png 
https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/hat.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/tent.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/icon_find.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/beach_chair.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wine_pairings.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/wine.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/beer.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/coffeecup.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/palm_tree.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/icon_sound.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/icon_phone.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/motorcyclist.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/car.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/schoolbus.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/plane.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/tram.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/pin_blue.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/pin_green.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/pin_red.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/pin_yellow.png 
https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/caravan.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/camera.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/ski.png  https://www.elperegrino.nl/wp-content/plugins/wp-monalisa/icons/cleaning_mob.png 
 

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.