In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Algemeen

Bonne anniversaire!

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik lopend vertrok vanuit Wateringen richting Fisterra. Mijn nieuwe ik wordt dus vandaag 1!

Die nieuwe ik is, behalve rustiger en gelukkiger, vooral ook een stuk slanker.

DSC_1215Deze foto is bij mijn vertrek gemaakt door Geraldine Mars, en is eerder gepubliceerd in VELO-Nieuws.

Kost en inwoning

Natuursteen

Soms kom je een fossiel tegen waarvan je denkt Waar ken ik die vorm toch van?.

Volgens Gilles is dit het bewijs dat ik niet de eerste pelgrim ben die hier komt. Ik heb ‘m daarom gewaarschuwd dat hij weet wat hij mag verwachten, aangezien het huis, op de ruïnes waarvan we nu aan het bouwen zijn, ook ooit volledig is ingestort. ;-)

Frimousse

Daar is-ie dan

En toen was het zaterdagmiddag 2 mei 2015 om een uur of 4, en toen was daar ineens een ezel. Leek het tot nu toe allemaal nog een spelletje, nu is het echt.

Ik zal je niet lastig vallen met alle foto’s die ik gemaakt heb, maar hier zijn er een paar:

De wifi-verbinding is hier niet altijd even geweldig, en omdat Servaes en Ella dit weekend allebei thuis zijn, en er dus 3 laptops en 2 smartphones in huis zijn, betekent dat dat degene die een deur verderop woont (ik dus) het wel kan vergeten om het internet op te komen. Dat gaf me een dag om na te denken voor ik dit bericht plaatste, en de gedachte die overheerst, is dat het heel apart is dat je soms een stuk van je vrijheid moet opgeven wanneer je voor vrijheid kiest: om verder te kunnen zwerven heb ik een ezel geadopteerd, en omdat ik een ezel geadopteerd heb, ligt nu ineens een deel van de toekomst behoorlijk vast, en heb ik er bovendien een verantwoordelijkheid bij.
Ik voel dat ik nog niet klaar ben met deze gedachtegang…

Het contact tussen Frimousse en mij is trouwens prima, en ik ben ervan overtuigd dat het ons wel gaat lukken elkaar te dresseren.

Frimousse

De kinderkamer

Morgen komt Frimousse. Gisteren is hij gecastreerd, vandaag bleef hij nog een dagje ter observatie bij de dierenarts, en morgenmiddag gaat Gilles hem halen.

En dus heb ik vandaag de laatste hand gelegd aan zijn weide: schrikdraad geplaatst (tja…), afdakje geïmproviseerd, drinkbak gemaakt.

Ik denk zomaar dat ik morgenavond weer wat foto’s upload.