In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Gastenboek

Wonderful stay

IMAG0159-croppedOp zich niet een heel persoonlijk bericht. Maar Jean en Bob liepen de Camino al voor de derde keer, en zeiden bij vertrek dat dit één van de beste gîtes was waar ze ooit verbleven hadden, en dat dat voornamelijk aan mij te danken was. En dat is dan weer wel vrij persoonlijk. :-)
(Veel meer dan een praatje met ze maken en een paar gîtes voor ze reserveren heb ik overigens naar mijn gevoel niet gedaan…)

Gastenboek

Atmosphère particulière

IMAG0146-croppedFabien was een jongen die heel erg zoekende was naar de zin van het leven, en zijn camino met volle teugen indronk.

Gastenboek

Afgekeken

IMAG0144-croppedZij wisten mijn naam niet meer, en hebben ‘m dus afgekeken van het vorige bericht.

Algemeen, Hospitalero

Rob, wat ben je stil…

Ja, het komt er inderdaad momenteel niet echt van om regelmatig berichtjes te plaatsen. Nu even een volledige update, dan maar.

Ik zit nog steeds in Lanne-Soubiran, in Gîte Le Presbytère. Ik ben eindelijk begonnen met het maken van de douche waar ik eigenlijk voor kwam. Marinette schoot steeds weer in de twijfels, en het bleek ook nog eens duurder dan gepland, maar inmiddels heb ik de electriciteit aan- en omgelegd, een tijdelijke bypass gemaakt voor de waterleiding, staat de muur, en kan ik van de week beginnen met de douchebak en de tegels. Verder komt het pelgrimsseizoen langzaamaan weer op gang, dus we hebben bijna elke avond visite.

Ik kan hier blijven tot eind april. Daarna ga ik nog een paar dagen terug naar Véronique in Arblade-le-Bas om wat aan haar website te sleutelen. En dan ga ik van 4 tot 18 mei weer bij Anita werken in Montréal-du-Gers; het pelgrimsseizoen is dan op zijn hoogtepunt, dus daar ben ik alleen maar bezig met ontvangen, blaren, eten opdienen, opruimen en schoonmaken.

Als het goed is, kan ik daarna 2 weken terecht bij Martine in Larressingle; ook daar ga ik als hospitalier de pelgrims verzorgen. En heel juni werk ik dan in gîte L’Escargot in Uhart-Mixe.

Ik heb dus in ieder geval voor een maand of 3 onderdak.
Het plan was om deze zomer ook weer betaald werk te vinden, maar dat valt me moeilijker. Er is in Frankrijk een organisatie die met ontspoorde jongeren naar Santiago de Compostela loopt; steeds 1 jongere met 1 begeleider. Ik wilde me daar als begeleider aanmelden. Of eigenlijk wil ik dat nog steeds, maar het kost me moeite om de vereiste lettre de motivation (motivatiebrief) te schrijven. Dat zijn toch al van die dingen waar ik niet zo veel mee heb, en als het dan ook nog in het Frans moet…

Betaald werk heb ik bovendien nodig om in aanmerking te komen voor de carte vital, het pasje van de ziektekostenverzekering. Al een tijdje heeft mijn gebit professionele verzorging nodig, maar sinds mijn wandeling van Corrèze naar hier, in februari, heb ik ook pijn in mijn borst. Het neemt inmiddels wel af, maar ik zou er toch graag even naar laten kijken.
Gelukkig kun je in Frankrijk, als je SDF bent (Sans Domicile Fixe; zonder vaste woon- of verblijfplaats) in sommige gevallen in aanmerking komen voor AME (Aide Medical de l’Etat; medische hulp betaald door de staat). We zijn bezig om daar een ingang voor mij te vinden. Zal overigens ook niet makkelijk worden, want ik zal moeten aantonen dat ik minstens 3 maanden in Frankrijk en zonder inkomen ben geweest. Als je een leven als ik leidt, heb je al niet echt een waterdichte administratie waaruit blijkt waar je elke dag was (ik was heel februari lopend onderweg, bijvoorbeeld), maar hoe toon je bovendien aan dat je geen inkomen had? Bovendien zal ik ergens geregistreerd moeten staan, maar dat schijnt bij een centre social of een mairie te kunnen. We gaan het zien; ik hoop volgende week op de mairie van Nogaro op het matje te mogen komen om mijn verhaal te doen (om informatie in te winnen; nog niet voor de aanvraag).

En zo sukkelen we vrolijk verder. :yes:

Gastenboek

Robb

IMAG0142-cropped‘Rob’ is een lastige naam voor Fransen; het wordt ‘Robb’, of ‘Rod’, of ‘Rom’, of ‘Huhh?’, maar zelden ‘Rob’.

Gastenboek

Talked your ear off

gb-20160330gb-20160330-2Marinette,
I had such a wonderful time here. I’m so glad I chose to stop in Lanne-Soubiran. You have such a beautiful energy. You brightened my stay & I am grateful. :-)

Rob,
I talked your ear off! Thank you for listening to me & sharing your stories. I hope your adventure continues well & with great joy!

Merci à vous deux! Tant d’amour, folles aventures et de nombreuses bénédictions à vous! (présenté par Google translate :-) )

XOXO
     Lisa

Marinette,
Ik heb hier zo’n heerlijke tijd gehad. Ik ben zo blij dat ik ervoor gekozen heb in Lanne-Soubiran te stoppen. Je hebt zo’n mooie energie. Je hebt mijn verblijf opgefleurd & ik ben dankbaar. :-)

Rob,
Ik heb je oor eraf gepraat! Dankjewel dat je naar me geluisterd hebt & je verhalen met me gedeeld hebt. Ik hoop dat je avontuur goed & met veel plezier verdergaat!

Bedankt aan jullie allebei! Veel liefde, gekke avonturen en vele zegeningen voor jullie! (gepresenteerd door Google translate :-) )

XOXO
     Lisa

Goed, je zou kunnen zeggen dat sommigen het misschien wat overdrijven met de persoonllijke boodschappen (dat dingetje in de rechterbovenhoek van de eerste ‘bladzijde’ is een echt zegeltje van was), maar eigenlijk is dit natuurlijk wel waar we het voor doen.

Gastenboek

Now inspired

gb-20150816Thanks so much — for the welcoming and warm atmosphere! Merci beaucoup pour toute! Sandra & John
P.S. Really enjoyed your photos — now inspired to walk the Primativo [sic] !

Heel veel dank — voor de gastvrije en warme sfeer! Erg bedankt voor alles! Sandra & John
P.S. Erg genoten van je foto’s — nu vastbesloten om de Primativo [sic] te lopen!

Sandra en John twijfelden nog of ze de Camino del Norte / Camino Primitivo zouden lopen, of de Camino Frances. Ik heb ze met mijn foto’s weten te overtuigen.

(Natuurlijk waren er nog wel meer boodschappen in het gastenboek de afgelopen 2 weken, maar in deze rubriek plaats ik alleen de persoonlijke boodschappen, en niet de standaardboodschapen over ‘très agréable’ (‘erg aangenaam’) en ‘bon acceuil’ (‘goede ontvangst’).)

Hospitalero

Eerste week hospitalier

M’n eerste week als hospitalier zit er alweer op. Nou ja, eigenlijk is het natuurlijk mijn derde eerste week hospitalier (ik ben immers voor de derde keer hospitalier/hospitalero)…

Maar goed, die week zit er in ieder geval op.
Wat het meeste opviel, was dat het afgelopen week feest was in Montréal du Gers. Dat feest vind plaats op het dorpsplein waar we hier nog geen 50 meter vandaan zitten, en duurde op vrijdag- en zaterdagavond tot 5 uur in de ochtend. En omdat dat voor sommige mensen nog niet genoeg is, hadden buren hier in de straat — nog geen 20 meter vanaf het raam van mijn slaapkamer — bedacht dat het wel leuk zou zijn om in hun garagebox een bar in te richten die ‘s ochtends om 5 uur open zou gaan. Ik loop dus momenteel een beetje rond in een roes die niet door de drank van het feest veroorzaakt is, maar door slaapgebrek vanwege het feest van de buren.
Oh well… Het zit erop, dus nu kan ik uit gaan rusten.

In de gîte voldoende pelgrims, maar schrikbarend weinig interessante. Over het algemeen zijn het mensen die alles dagen, weken of zelfs maanden van tevoren boeken, en die vooral druk bezig zijn met de tijd die ze tot hun beschikking hebben om hun camino te lopen. Vanwege die tijdsdruk en strakke planning ligt iedereen bovendien over het algemeen al om een uur of 9 in bed. Opvallend veel kinderen gezien ook; de afgelopen week hebben er hier al een stuk of 10 geslapen.
Al met al kabbelt het een beetje.

Anita heeft aangeboden wat contacten te bellen in Saint-Jean-Pied-de-Port, om te kijken of ik daar volgende zomer zou kunnen werken; Saint-Jean staat immers vol met gîtes, albergues en refugio’s. Dat idee spreekt me wel aan. Waarschijnlijk ga ik dan eind september al een keer voor een weekje, zodat ik alvast kennis kan maken, en dan in het voorjaar terug om daar misschien wel een hele zomer te blijven. Volgens Anita moet het geen probleem zijn om daar een plek te vinden voor Frimousse.

Tja, en verder heb ik eigenlijk vrij weinig te melden. Het is leuk, maar niet heel spannend. Ik hoop dat ik in een volgend bericht meer te melden heb.

Hospitalero

Terug in Montréal-du-Gers

En ik ben weer terug tussen de pelgrims…

Op het laatste moment bleek het toch een probleem voor Gilles om me naar Montréal te brengen, waar ik de komende twee en een halve week weer in Gîte Compostela werk. De enige optie was dat we vanmorgen om half zes zouden vertrekken. En zo was ik om half acht al in Condom, waar ik om half twaalf door Anita opgehaald zou worden.

Ik had Anita gisteravond nog een mail gestuurd met de gewijzigde tijd, maar had weinig hoop dat ze die nog zou lezen. Uiteindelijk bleek ze die wel gelezen te hebben, en was ze om negen uur in Condom. Waar we het presteerden om elkaar mis te lopen, omdat ik niet wist dat zij er was, en waarschijnlijk precies op dat moment bij de bakker een chocoladebroodje stond te bestellen.

Toen ik om twaalf uur nog geen Anita gezien had, heb ik aangebeld bij een plaatselijke pelgrimsrefuge, om daarvandaan Anita te bellen. Die me dus meldde dat ze om negen uur al een keer in Condom was geweest, en dat het heel slecht uitkwam om nu nog een keer heen en weer te rijden. Ik besloot te gaan liften.

En dat liften ging onverwacht goed. De cabrio met Nederlands kenteken was ongeveer de tiende auto, en Arthur en Gitta (ik hoop dat ik het goed onthouden heb, want ze hebben mijn visitekaartje, dus ik word gecontroleerd) vonden het best leuk om die Nederlandse zwerver even voor de gîte in Montréal af te zetten. En zo stond ik bij Anita op de stoep, bijna voordat die de telefoon weer neergelegd had.

Ik heb geluncht, en de eerste 2 pelgrims zijn binnen, maar verder heb ik nog niet veel te melden, want de middag is nog maar net begonnen. Het is hier erg warm, maar ik ga toch even proberen een paar uurtjes te slapen.

Arthur en Gitta: nogmaals dank. En dat van die beheerder, dat was geen grapje; ik ben niet duur, maar heb wel een veldje voor mijn ezel nodig.
:-)

Gastenboek

Ancora grazie

Het mag gerust een zeldzaamheid genoemd worden dat een pelgrim na thuiskomst een kaartje stuurt aan een gîte. Anna was dan ook een beetje verliefd op me, en wilde me het liefst mee naar huis nemen. Ik moet daarbij vermelden dat Anna de 70 ruimschoots gepasseerd was…
:-)

gastenboek-20150617

Dal Ticino un caro saluto e ancora grazie per la vostra calorosa ospitalita ?? ??? !
Con affetto
Anna e Olga

Vanuit Ticino een warme groet en nogmaals bedankt voor jullie warme gastvrijheid ?? ??? !
Met genegenheid
Anna en Olga

(In het overgrote deel van het Zwitserse kanton Ticino wordt Italiaans gesproken.)