In 2014 liep ik van Wateringen in Nederland (in het Westland) naar Fisterra in Spanje (ten westen van Santiago de Compostela).
Daarna besloot ik om niet terug te keren naar Nederland, maar verder te zwerven.
Sinds begin 2022 heb ik, na bijna 8 jaar zwerven in Noord-Spanje en heel Frankrijk, een huisje in de Loire-Atlantique in Frankrijk.
Ik volg momenteel een opleiding waarmee ik straks aan de slag kan in de hulpverlening.

Archief

Camino de Santiago

Best zwaar

Bidarray Espelette

Hoewel het vandaag zonnig genoeg was, ging de tent toch nat in de rugzak. Toen ik vaqnmorgen wakker werd, was de tent drijfnat van de dauw, en omdat Bidarray in de schaduw van een berg ligt, zou het veel te lang gaan duren voor de zon ‘m eindelijk zou kunnen drogen. Halverwege de ochtend heb ik dus maar even een wat langere pauze genomen in de zon om de tent weer uit te vouwen.

De bergen zijn hier overigens wel echt begonnen: het is klimmen of dalen, iets er tussen in kennen ze hier niet. En er zitten behoorlijk steile hellinkjes tussen. En de rugzak voelde vandaag toch al als 40 kilo…
De GPS deed trouwens ook raar vanmorgen: soms plaatste hij me wel 200 meter van de plaats waar ik dacht te zijn, en meer dan eens liet hij me sprongen van een meter of 20 maken. Heel de ochtend heb ik dus maar moeten gokken dat ik goed liep. Aan het begin van de middag kwamen de GPS en ik elkaar eindelijk weer tegen (en bleek ik inderdaad goed te lopen).

Halverwege de middag begreep ik trouwens ineens waarom alle wandelaars hier rondlopen met van die kekke rugzakjes en bijpassende wandelstokjes, en kleertjes en schoentjes met merkjes. Ik zag op de GPS dat de plaats die ik verderop aan zee (!) zag liggen, Biarritz is. Blijkbaar gaat het rijke volk dat een strandvakantie een te luie uitstraling vindt hebben, de bergen in om elkaar daar verveeld aan te kijken. Dus dat verklaart dan ook waarom dat terras in Bidarray gisteren met open mond zat toen ik vertelde dat ik er al 2.000 kilometer op heb zitten: ze zijn zelf van het soort ’10 kilometertjes paraderen met die kekke rugzak, en dan de rest van de dag op een terras’. En het verklaart ook waarom ik vandaag allemaal wandelaars tegenkwam die me aankeken met zo’n blik van ‘als je wilt dat ik bonjour terug zeg, zul je er voor moeten betalen’. Nee, geld maakt niet gezellig.

In het gebied waar ik vandaag doorheen moest zijn geen dorpen of steden; hier en daar staat een huis of een groepje huizen, of een hotel, en dat is het. Echt een streek voor wildkamperen is het ook niet, daarvoor zijn de hellingen te steil. Ik richtte me daarom op Espelette; het zag er niet echt groot uit, maar wel groot genoeg voor een mairie, en het was ver genoeg. Dat het ver genoeg was, daar moest ik aan het einde van de dag een beetje op terug komen: met al dat klimmen en dalen was het meer dan ver genoeg.
Het plan was om Espelette direct de mairie op te zoeken, me bekend te maken als pelgrim, en de mairie-medewerkers te overtuigen mij onder te brengen in een sporthal of feestzaal. Het liep net even anders.

Espelette bleek geen dorp, maar een stadje. Zwaaiend met mijn schelp paradeerde ik de mairie binnen. Om daar, nog voor ik mijn zin had afgemaakt, verder gebonjourd te worden naar het Office de Tourisme. Dat vond ik wel raar, want het OdT gaat normaal gesproken niet over de sporthallen en feestzalen, maar omdat het OdT in hetzelfde gebouw zit als de mairie, besloot ik daar voor de vorm toch maar even naar binnen te tuimelen. En daar kreeg ik te horen dat Espelette een gîte pèlerins heeft. En dat had ik niet verwacht. Een sporthal of feestzaal kon ik nu dus wel vergeten. En ik had ook de puf niet meer om weer een paar kilometer het stadje uit te klimmen om een boer te vragen of ik op zijn erf mocht staan. En dus legde ik dat tientje neer, en deed ik net of ik dat helemaal niet veel vond voor scheren, douchen en slapen. Gelukkig heb ik nog wat pain complet, rillettes en Coulommiers in mijn tas, evenals een paar pain chocolat en een paar mueslirepen voor morgenochtend, dus boodschappen heb ik niet nodig.
Als er een pen bij het gastenboek zou liggen, zou ik in het gastenboek vermelden dat ik voor 10 euro op zijn minst een douche verwacht die vrij is van schimmel; ik verwacht daarom dat ze die pen expres hebben weggelaten.

Eindpunt (overnachting)
NaamGîte pèlerins
PlaatsEspelette
Prijs per nacht€10,00
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenGeen kookgelegenheid aanwezig. Restaurants en supermarktje op loopafstand.
Camino de Santiago

Op naar Spanje

Saint-Jean-Pied-de-Port Lasse Anhaux Irouleguy Bidarray

Het plan was in eerste instantie om in Saint-Jean-Pied-de-Port een rustdag te nemen, om naar de toeristen te kijken. Nog voor ik in SJPdP was, veranderde dat plan in werk zoeken in SJPdP. Aangekomen in SJPdP leerde ik al snel dat werken niet mogelijk was. Na een nachgt in een zaal met 20 bedden, waar 3 keer een telefoon ging, verschillende snurkers lagen, sommige imbecielen hun wekker om 5:30 gezet hadden om luidruchtig hun tas in te gaan pakken, en een of andere idioot 5:45 wel een mooie tijd vond om het grote licht aan te doen, was ik met de toeristen ook wel klaar.

Ik ben blijven liggen tot de toeristen allemaal — eindelijk — weg waren, heb een bak oploskoffie weggewerkt, mijn rugzak ingepakt, en ben richting Spanje vertrokken. En wat liep ik heerlijk alleen. En wat is het hier ontzettend prachtig.

Ik was vanmorgen zo druk bezig met het mooi vinden van de streek, dat ik prompt verkeerd liep. En behoorlijk ook, want op 550 meter hoogte kwam ik tot de ontdekking dat ik op 370 meter hoogte al een verkeerde afslag had genomen. Maar dat bracht me wel in ontzettend mooi ruig berglandschap. Ik heb heel de dag vol bewondering om me heen lopen kijken. Ik zou hier graag eens een jaar rondreizen met een goed fototoestel. En dan nog niet eens zozeer voor de foto’s, maar gewoon om een excuus te hebben om een jaar lang te kijken. Het ruige, en tegelijk de rust. Hoe het land in de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Le Pays Basque is prachtig.
Die verliefdheid geldt trouwens minder voor de bewoners dan voor de streek: de mensen hier zijn vrij stug, en ik krijg sterk het idee dat ze het liefst de grenzen dicht zouden gooien, ware het niet dat er geld van buiten de streek komt (kaas, wijn, vlees).

Na een volle dag heerlijk wandelen, kwam ik in Bidarray waar ik een slaapplaats hoopte te vinden. Helaas blijkt Bidarray een wandelaarsparadijs voor mensen met geld, dus een gratis slaapplaats kon ik wel vergeten; vooral ook omdat de mairie wegens vakantie gesloten was. Maar achter het hotel-restaurant zag ik zo’n mooi veldje — het was gemaakt voor mijn tentje — dat ik besloot de pelgrim-kaart te spelen. En dus liep ik over het terras het hotel-restaurant in om te vragen of ik mijn tentje op dat veldje mocht zetten (altijd dwars over het terras lopen, en nooit eromheen, met de schelp goed zichtbaar). Toen ik mijn vraag gesteld had, zag ik de baas razendsnel een kosten-baten-afweging maken in zijn hoofd: ik was op het terras al aangesproken door 1 tafeltje, en 2 andere tafeltjes hadden met open mond mee zitten luisteren naar mijn verhaal; de baas zou zijn naam geen goed doen als hij me zou wegsturen. En dus zei hij ‘Oui’ (en meer niet). En dus betaal ik weer niets voor een slaapplaats. En brood en kaas heb ik bij me; ik koop er een blikje fruitcocktail bij, en dan noem ik het een maaltijd.

Eindpunt (overnachting)
NaamAchter hotel-restaurant Barberaenea
PlaatsBidarray
DoucheAchter de mairie zijn publieke douches voor €2,00 per keer (geen gebruik van gemaakt).
Eten2 Restaurants en een klein maar duur supermarktje.
Camino de Santiago

Einde?

Saint-Jean-le-Vieux Saint-Jean-Pied-de-Port

Het begon met regenen ongeveer op het moment dat ik in mijn slaapzak kroop, en dat deed het nog toen ik vanmorgen mijn tent afbrak en mijn rugzak inpakte. Toen ik een half uurtje onderweg was, kon de poncho uit, maar het bleef zwaarbewolkt.

Saint-Jean-Pied-de-Port is extreem toeristisch. Veel meer kan ik er niet over zeggen, en ik had ook niet echt anders verwacht.

Het eerste dat ik in SJPdP deed, was een geldautomaat opzoeken. Die gaf mij geen geld. Dat was nogal een teleurstelling, en dus was het nu nog belangrijker om snel werk te vinden; ik had nog een euro of 20 in mijn portemonnee. Ik begon bij het kantoortje van de vrienden van Sint-Jacob; die zijn er om pelgrims te helpen. Helaas was dit een vraag die ze nog niet eerder gehad hadden, en dus konden ze me niet verder helpen. Ze adviseerden me om eens navraag te doen bij het Office de Tourisme. Daar hadden ze de vraag blijkbaar wel vaker gehad, want de dame daar verwees me direct door om daar te vragen naar ‘Permanences du pôle emploi’. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar gelukkig schreef ze het voor me op. De dame op het secretariaat van de mairie boorde mijn hoop direct meedogenloos de grond in: zo’n aanvraag kon niet elke dag gedaan worden, 2 september was de eerstvolgende mogelijkheid, en dan duurde de behandeling van die aanvraag ook nog eens X tijd (ambtenaren, jeweetwel). Met 20 euro ging ik dat niet halen…

Ik overwoog het bijltje erbij neer te gooien. Alles leuk en aardig, maar zonder geld in een vreemd land in de bergen… Nee, dat is niet het avontuur dat ik zoek. Ik besloot 1 nacht in de refuge te boeken (8 euro), zodat ik tijd zou hebben om wifi te zoeken om een laatste berichtje op mijn blog te zetten.

De refuge was nog niet open, maar ik kon mijn bed betalen op het kantoortje en daar ook mijn rugzak achterlaten tot de gîte open ging. Ik had een uurtje of 3 te overbruggen, en besloot die te besteden door met een pestbui door het dorp te slenteren en iedereen boos aan te kijken. Dat hielp een beetje.

Tijdens dat slenteren kwam ik langs een andere geldautomaat, en ik besloot het nog eens te proberen. De ASN Bank staat niet bekend als een erg snelle bank — althans, niet bij mij — dus wellicht was er inmiddels geld binnen.
En dat was er! En omdat de ASN Bank niet bekend staat als een erg snelle bank — althans, niet bij mij — gokte ik er op dat internationale opnames misschien niet helemaal direct verwerkt zouden worden. En zo kon ik niet 1, maar 2 keer 140 euro pinnen. Goed, ik snap ook wel dat ik nu gewoon 140 euro rood sta, en dat wat nu op mijn bankrekening binnenkomt, eerst gebruikt wordt om dat tekort aan te zuiveren. Maar voorlopig heb ik het in mijn zak, en dat geeft me even een beetje lucht.

En 280 euro is toch gauw €4,50 per dag. Voor eten en slapen. Oké, niet veel. Erg weinig zelfs. Maar veel meer dan ik vanmorgen dacht.
Och, ik zal het wel zien.

Morgen vertrek ik richting Irún; daar moet ik in een dag of 3 kunnen zijn. En dan zie ik wel hoever ik kom.
Voorlopig kan ik verder. Ultreia!

Eindpunt (overnachting)
NaamRefuge municipal
PlaatsSaint-Jean-Pied-de-Port
Prijs per nacht€8,00
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiGratis, in het kantoor van de vrienden van Saint-Jacques.
EtenKookgelegenheid, supermarkt, restaurantjes.

Ik heb zojuist de berichten geplaatst van 14-8 tot nu, en een video toegevoegd aan het bericht van 10-8.)

Camino de Santiago

Minder

Saint-Palais Ostabat-Asme Larceveau-Arros-Cibits Gamarthe Lacarne Saint-Jean-le-Vieux

Omdat ik gisteravond nog een sandwich kreeg van die mannen die bij het kapelletje waren wezen kijken, had ik vanmorgen nog wat brood over dat ik in het hotel had gekregen. Dat was maar goed ook, want ik ben de hele dag geen winkel tegengekomen die open was. Gelukkig heb ik onderweg nog wel wat pruimen en peren kunnen plukken, zodat ik niet echt honger hoefde hebben.

Afgelopen zaterdag had ik geprobeerd om geld over te maken van mijn Paypal-acccount naar mijn bankrekening. Ik weet niet hoe het bij andere banken is, maar bij de ASN Bank wordt in het weekend niet gewerkt, dus vandaag zou ik pas kunnen checken of dat gelukt was.

Gelukkig kwam ik vandaag door Ostabat. In Ostabat komen 3 Jacobswegen samen, dus ik verwachtte daar wel het een en ander: banken, Office de Tourisme, noem maar op. Wat een deceptie…
Ostabat is een heel klein dorpje. En. Verder. Helemaal. Niets.
Nou ja, ‘niets’. Een kerk, een postkantoor, en 1 bakker. Geen wifi en geen geldautomaat, dus. Maar gelukkig kwam ik heel de dag geen winkel tegen, dus ik had toch niks aan geld. (Ik probeerde positief te blijven…)

Omdat ik besloten heb in Saint-Jean-Pied-de-Port werk te zoeken, wil ik daar morgen pas aankomen. In SJPdP zal ik in een refuge moeten slapen, en kan ik dus niet langer dan 1 nacht blijven. Als ik zorg dat ik daar vroeg aankom, heb ik toch bijna een hele dag om dingen te regelen. Ik besluit daarom dat ik in Saint-Jean-le-Vieux, vlak voor Saint-Jean-Pied-de-Port, een slaapplaats zal zoeken. Direct als ik Saint-Jean-le-Vieux in loop, kom ik langs een huis met een enorme tuin. En in die man loopt een man die een ijsje eet. En wie een ijsje eet, is in een goede bui. Dus ik vraag hem of hij een heel klein stukje van die hele grote tuin misschien met een pelgrim zou willen delen. Even aarzelt hij. ‘Eigenlijk moet ik dat even met mijn vrouw overleggen.’, begint hij, ‘Ach, weet je wat, zet maar gewoon neer.’. Als mevrouw een uurtje later thuiskomt, is het duidelijk dat ze het er niet mee eens is: ze kijkt niet 1 keer mijn kant op als ze aan komt rijden, rijdt haar auto direct de garage in, en heeft de garagedeur al dicht voor ze uitgestapt is (afstandsbediening); ik zie geen van beide nog, ook niet de volgende ochtend.

Eindpunt (overnachting)
Naamparticulier
PlaatsSaint-Jean-le-Vieux
Camino de Santiago

Het houdt niet op

Sauveterre-de-Béarn Guinarthe-Parenties Aïcirits-Camou-Suhast Saint-Palais

Zuinig was het devies voor dit weekend. In eerste instantie ging dat per ongeluk: de supermarkt zat niet waar ik ‘m verwachtte, zodat ik geen brood kon halen; de rest van de ochtend kwam ik geen winkel tegen.

Onderweg stop ik bij een huis om een nieuwe fles water te vragen. De hele familie zit in de tuin te lunchen, en er wordt gevraagd of ik misschien een aperitiefje wil; uiteraard kan ik dat niet afslaan. Als er een stoel voor me is bij geschoven, en ik met een Ricard zit te vertellen over mijn avontuur, vraagt de vrouw des huizes of ze een sandwich (half stokbrood met beleg) voor me zal maken voor onderweg, Uiteraard sla ik ook die niet af; als ze terugkomt heeft ze een sandwich met droge worst en een stuk stokbrood met een homp regionale kaas voor me. Het is jammer dat ik alles onderweg pas proef, en dus niet meer kan vragen hoe de kaas heet; hij is heerlijk.

Aangekomen in Saint-Palais klop ik aan bij de refuge, omdat dat me een goedkope manier lijkt om te overnachten. Ik hoor echter van de hospitalier dat er al 2 Vlamen zijn, en het kan haast niet anders dan dat 1 van hen de man is waar ik afgelopen week middenin de nacht ruzie mee heb gehad. Ik besluit daarom toch maar door te lopen, en te gaan wildkamperen tussen Saint-Palais en Ostabat, 12 kilometer verderop.

Omdat de winkels (uiteraard) dicht zijn op zondagmiddag, stap ik op goed geluk een hotel binnen om te vragen of ik daar een brood kan kopen; ik heb nog wat Coulommiers (kaas) en rillettes (vlees) in mijn tas. Ik krijg een zak met stukken stokbrood die over zijn van de lunch; ik hoef er niet voor te betalen.

Als ik net Saint-Palais verlaten heb, kom ik langs een kapelletje. Het heeft geen deur, dus het zal wellicht wat tochten. Maar het kost niets, en er is een kraan met drinkwater. En het is niet de eerste keer dat ik met mijn matje op een houten bank lig. En wat verheug ik me op het uitzicht dat ik zal zien wanneer ik morgen wakker word.

Eindpunt (overnachting)
Naam?
PlaatsSaint-Palais

Terwijl ik dit stukje zat te tikken, zaten er 2 mannen van het uitzicht te genieten. Als ze weggaan, hebben ze een sandwich over. Of ik die misschien wil…?

Camino de Santiago

Het blijft komen

Orthez Lanneplaà L’Hôpital-d’Orion Orion Burgaronne Sauveterre-de-Béarn

Dankzij problemen tussen 2 partijen die ik gebruik om mijn donaties te ontvangen, kan ik momenteel geen geld opnemen. En omdat wifi schaars is en ik dus niet elke dag het internet op kan, duurt dat nu al zo lang dat ik door mijn geld heen ben. Vanmorgen heb ik bij het Office de Tourisme gebruik kunnen maken van wifi, en weer de nodige mails verstuurt. maar het is weekend, en dus hoef ik er in ieder geval niet op te rekenen dat zaken voor maandag op dinsdag opgelost zijn. Ik moest al zuinig zijn, maar nu tot in het extreme: tot nader bericht weet ik niet hoe lang ik moet doen met het geld dat ik in mijn portemonnee heb.

Dat ik in een dipje zit, weet ik al een tijdje: de dagmarsen worden steeds korter, en ik ben steeds sneller moe. Vandaag begint het tot me door te dringen hoe dat komt: ik leef al een behoorlijke tijd grotendeels op een dieet van water en mueslirepen, om geld te besparen. Al piekerend over een en ander (dat kan ik goed), neemt mijn dip mij mee naar steeds diepere diepten, en op een gegeven moment overweeg ik zelfs te stoppen met dit hele project. Als ik halverwege de middag mijn eerste blik op de Pyreneeën werp, is die stemming direct weg: ik ga door tot het einde. In Saint-Jean-Pied-de-Port zal ik kijken of ik voor een paar weken werk kan vinden om cash te maken en aan te sterken.

Hoe langzaam ik ga, dringt pas echt goed tot me door als ik Claire inhaal. Claire is een Franse dame van een jaar of 60, en ik heb haar vorige week ook al ingehaald. Mijn tempo is dus inmiddels zo ver terug gevallen dat het haar gelukt is mij weer in te halen.

Een vriendin van Claire loopt een paar dagen met haar mee, en gedurende de dag komen we elkaar een aantal keer tegen; we lunchen ook samen. Uiteindelijk belanden we in Sauveterre waar ik naar de camping ga, en zij naar de gereserveerde gîte. ‘s Avonds is het feest in Sauveterre, met muziek, drank, eten en vuurwerk. De dames zouden het leuk vinden om daar met zijn drieën heen te gaan, maar ik geef aan dat ik dat niet kan betalen. De dames nodigen mij daarom uit, en voorzien me van stoofpot en wijn; het leven is goed. Na het vuurwerk nemen we afscheid; Claire neemt een rustdag, en Odille gaat morgen weer naar huis.

Eindpunt (overnachting)
NaamCamping
PlaatsSauveterre-de-Béarn
Prijs per nacht€9,60
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenWinkels en restaurantjes in het dorp.
Camino de Santiago

Het rolt allemaal mijn kant op

Hagetmau Labastide-Chalosse Argelos Beyries Orthez

Vandaag weer een slechte nacht in een slaapzaal. Dit keer was ik de snurker, en was er iemand vastbesloten daar middenin de nacht ruzie over te gaan maken. Ik ben die slaapzalen echt zo zat…

De keuze was vandaag wederom 15 kilometer (Beyries) of 30 (Orthez). Van de ene kant was ik moe van een slechte nacht (en om heel eerlijk te zijn zit ik ook gewoon een beetje in een dipje), maar van de andere kant wilde ik wel heel graag meer dan 15 kilometer lopen. Ik besloot naar Beyries te lopen, en dan te beslissen of ik nog verder zou gaan.

In Argelos nam ik een korte pauze om mijn rugzak even af te kunnen doen en wat water de drinken. Terwijl ik daar stond, kwam er een man naar me toe die het gras langs de weg aan het maaien was geweest met een zeis; of ik misschien iets nodig had? Ik had niets nodig, en zei dat ook tegen hem, maar hij bleef aandringen: water misschien, of koffie? Het werd me duidelijk dat de man gewoon graag even een gast zou hebben, dus ik deed of een bakje Franse koffie me heerlijk leek. Hij troonde me mee naar zijn huis (trots wees hij op het jaartal 1829 boven de deur). Terwijl hij stond te wachten tot het water voor de oploskoffie enigszins warm was, vertelde hij dat hij Joseph heette. Hij vertelde trouwens nog veel meer, maar hij was zo zenuwachtig, en ook niet helemaal het allerscherpste mes uit de keukenla, dus ik begreep niet alles. Maar een doodgoeie man was het in ieder geval wel, en ik vond het net zo leuk om hem te ontmoeten, als hij het vond om mij een bakje lauwe oploskoffie te serveren.

Toen ik Beyries in liep, besloot ik dat ik daar de refuge municipal wel wilde gaan opzoeken. Ik had berekend dat de kans groot was dat ik die helemaal voor mezelf zou hebben, en dat leek me heerlijk. Maar helaas kon dat niet doorgaan, want de refuge was in de lokale feestzaal, en die werd dit weekend gebruikt voor een bruiloft; de voorbereidingen waren al in volle gang. Maar mij zomaar de straat weer op te sturen zat niet in de aard van deze mensen, en dus gingen ze nadenken over een oplossing. Maar eerst moest er gelunchd worden; er waren pizza’s onderweg. Ik at toch zeker wel mee? En wilde ik daar dan rode wijn of rosé bij?

Na de lunch bleek de buurman, die normaal gesproken samen met zijn vrouw de refuge draaiende houdt, meer dan bereid me een stukje verder op weg te helpen, en dus bracht hij me met de auto naar Orthez. Hij volgde hierbij zoveel mogelijk de looproute, zodat ik zo min mogelijk zou missen.

En nu zit ik in Orthez op de camping. Dat kostte me 2 euro meer dan de lokale refuge, en het weer heeft nog niet besloten of het vannacht nat of droog is, maar dat maakt me eigenlijk niets uit: ik slaap weer lekker alleen.

En dit hele stukje heb ik kunnen tikken zonder dat mijn batterij het begaf, dus het laptop-probleem heeft zichzelf opgelost. Morgen weer verder richting Spanje; volgende week verwacht ik Saint-Jean-Pied-de-Port te bereiken.

Eindpunt (overnachting)
NaamCamping La Source
PlaatsOrthez
Prijs per nacht€9,20
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenWeet ik niet; ik heb eten bij me. Maar Orthez is vrij groot, dus heeft waarschijnlijk alles.
Camino de Santiago

Tegenvallertje

Saint-Sever Audignon Horsarrieu Hagetmau

En weer had ik een gîte voor mezelf. Ik vermoedde het al een beetje, want de camino-tamtam vertelde me dat er niemand achter me zat op een afstand die deed vermoeden dat ik weer ingehaald zou kunnen worden. Camino-tamtam is het woord dat ik voor mezelf verzonnen heb voor de andere pelgrims die je tegenkomt, en die je vertellen over de pelgrims die voor en achter je zitten. Ik merk dat ik inmiddels geleerd heb me een aardig beeld te vormen van wie er voor en achter me lopen, en wie ik daarom eventueel in een gîte kan verwachten. Het grappige is dat de hospitalier van de gîte van afgelopen nacht (hij overnacht niet in de gîte, maar woont er tegenover) daarvoor het woord camino-radio gebruikte (op zijn Engels uitgesproken), waarbij hij met zijn handen een trommel gebarentaalde.
De camino-tamtam vertelt overigens niets over fietsers, omdat die grotere afstanden afleggen op een dag.

De tocht van vandaag kan 15 of 30 kilometer beslaan; vanwege het weer is kamperen geen optie, dus ik ben afhankelijk van gîtes. Ik vind 30 kilometer al vrij ver, en als de hospitalier uit Saint-Sever dan ook nog eens meldt dat ik voor de refuge in Hagetmau bij het zwembad moet zijn, en dat je bij dat zwembad voor minder dan een euro een zwembroek kunt huren, ben ik verkocht: Hagetmau wordt het vandaag.

Kort wandelingetje dus, en dat vond ik niet erg, want de rugzak zat vandaag niet lekker. Op m’n gemakkie slenterde ik dus richting Hagetmau, met veel pauzes, en in de lunchpauze een paar slokken van de wijn die ik gisteravond over had.

Aangekomen in Hagetmau zie ik geen bordjes ‘Piscine’ (‘Zwembad’), en dus plant ik mezelf voor de deur van het Office de Tourisme dat even gesloten is voor de lunch, maar over anderhalf uur weer opengaat. Het maakt me niet uit, want ik ben vroeg zat, en straks kan ik lekker zwemmen…

De dame van het OdT stuurt me door naar een enorm sportpark. Dat was dus de reden dat ik geen bordjes ‘Piscine’ kon vinden: het is meer dan dat. Maar bij het sportpark is geen refuge; het is alleen de plaats waar ik betaal voor de refuge, en de code van het cijferslot van de deur ontvang. Vervolgens moet ik helemaal naar de andere kant van de stad voor de refuge. Als ik eenmaal de refuge gevonden heb om mijn rugzak daar neer te zetten, heb ik uiteraard geen zin meer om terug te gaan naar het zwembad…

De refuge in Hagetmau blijkt overigens een pand te zijn waar in Nederland een bordje ‘Onbewoonbaar verklaard’ op de gevel zou prijken. Ik ben blij dat ik vannacht een dak boven mijn hoofd en een bed onder mijn kont heb, maar ik vind het eigenlijk niet kunnen om hier geld voor te vragen. Het is vies, het is bouwvallig, de douche is maar zozo, en het ergste van alles: we zijn met 7 personen, er is 1 wc, en die ene wc trekt niet door.
Je mag mij als pelgrim best in een gebouw als dit neerleggen. Graag zelfs, want het houdt de toeristen op afstand. Maar als je geld vraagt voor mijn overnachting, vind ik dat je dat geld ook moet gebruiken om de refuge schoon en heel te houden.

Eindpunt (overnachting)
NaamRelais de St-Jacques
PlaatsHagetmau
Prijs per nacht€5,50
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenDe keuken is half compleet. Verschillende supermarkten en restaurants in de stad.
Camino de Santiago

Tijd voor de website

Mont-de-Marsan Benquet Bas-Mauco Saint-Sever

Ik kon vandaag kiezen tussen een wandeling van 20 kilometer (Saint-Severt) en een wandeling van 35 kilometer (Hegetmau); ik vond de keuze niet zo moeilijk.

Toen ik vanmorgen om een uur of 5 wakker werd om naar de wc te gaan, regende het flink. Toen ik om 7:15 opstond, was het droog. En om 9:00 had de temperatuur de 20 graden al bereikt. Dat bleek echter geen voorbode voor de rest van de dag, want halverwege de ochtend begon het weer te bewolken, en aan het einde van de ochtend en het begin van de middag kreeg ik weer een paar buitjes. Het regende gelukkig niet heel hard; net genoeg om de binnenkant van mijn poncho natter de maken van het zweet, dan de buitenkant werd van de regen. :-)

Omdat de wandeling niet heel lang was, en omdat het geen weer was om te gaan zitten, was ik vrij vroeg in Saint-Sever. Na het douchen en wassen (wasmachine!) zit ik me nu voor te bereiden om naar het Office de Tourisme te gaan om gebruik te maken van het gratis internet; ik heb ongeveer een uur voor het bijwerken van mijn site, het regelen van mijn bankzaken, het beantwoorden van mail, en andere online dingen.

Eindpunt (overnachting)
NaamHalte Jacquaire
PlaatsSaint-Sever
Prijs per nacht€8,00
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiGratis wifi bij het Office de Tourisme.
EtenKookgelegenheid aanwezig. Klein supermarktje en een paar restaurantjes vlakbij.
Camino de Santiago

Half dagje vrij

Bougue Mazerolles Mont-de-Marsan

Heerlijk geslapen vannacht: prima bed, en de gîte helemaal voor mezelf, dus geen snurkers (behalve ikzelf).

Van Bougue naar Mont-de-Marsan is iets meer dan 10 kilometer: de refuge uit naar links, linksaf, rechtsaf, en dan 10 kilometer rechtdoor. Les Landes (deze streek) begrijpt echt niet zo goed hoe je gezellige wandelpaden moet aanleggen.

Het wandelingetje was maar kort vandaag, omdat ik vroeg in Mont-de-Marsan wilde zijn voor wat aankopen. Dat is aardig gelukt: om 1 uur was ik geïnstalleerd, gedoucht, was de was gedaan, en kon ik op pad.
De enige jachtwinkel die ik in het telefoonboek had kunnen vinden, is over de kop, en dus moest ik het stellen met oordopjes van de pharmacie. Niet bepaald de gel-oorpluggen die ik gewend ben van het schieten, maar ja, dan had ik die maar niet moeten vergeten.
Verder garen gekocht om het kruis van mijn broek te repareren; geen idee hoeveel zin dat zal hebben, want de stof eromheen is ook tot op de draad versleten. Maar een nieuwe broek zit er even niet in. We gaan het zien. Als het nodig is, wikkel ik mijn handdoek om mijn middel, en loop ik zo door naar Santiago; door een broek laat ik me niet tegenhouden.

Verder bleek ik in de refuge een nieuwe credencial (pelgrimspaspoort/stempelboekje) te kunnen kopen; ik had me eerder laten vertellen dat dat pas in St-Jean-Pied-de-Port zou kunnen. Mijn tweede credencial was al even vol, en ik had er zelf al een nieuwe pagina bij gemaakt voor nieuwe stempels. Voorlopig kan ik weer 40 stempels vooruit.

De refuge in Mont-de-Marsan is weer prima voor elkaar: netjes, ruim, rustig, compleet. Er zijn alleen wat weinig stop-contacten, maar gelukkig zijn we vanavond maar met 2 pelgrims, dus we hoeven niet te vechten (de één krijgt het stopcontact van het koffiezetapparaat, en de ander dat van de centrifuge).

En tot slot lijkt het erop dat de batterij van mijn laptopje het uiteindelijk begeven heeft: ik kan ‘m alleen nog gebruiken als de stekker in het stopcontact zit. Ik weet dus niet hoelang ik dit blog nog kan bijhouden. Als ik niks meer van me laat horen, ga er dan maar vanuit dat het aan mijn laptopje ligt. (Maar geef het niet te snel op, want het kan natuurlijk ook gewoon zijn dat ik weer 1 of 2 weekjes zonder wifi zit.)

Eindpunt (overnachting)
NaamRefuge associatif
PlaatsMont-de-Marsan
Prijs per nachtDonativo.
DoucheBij de prijs inbegrepen.
WifiNee.
EtenKookgelegenheid aanwezig. Verschillende winkels en restaurants vlakbij.